ΤΟ ΚΟΡΟΪΔΑΚΙ ΤΗΣ ΘΕΙΤΣΑΣ

Γράφει ο Άρης Ι. Τάτσης.

Ο Σωκράτης Μάλαμας είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση τραγουδοποιού. Αυτό που λέμε μια κατηγορία μόνος του. Κατά την προσωπική μου άποψη κάποια στιγμή έφτασε να είναι “ισοϋψής” του Μάρκου Βαμβακάρη.

Διαπράττω “ιεροσυλία”; Είστε σίγουροι;

Ο Μάλαμας για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα απολάμβανε από το κοινό του προνόμια που σπανίως απολαμβάνουν καλλιτέχνες παγκοσμίως.

1. Δεν χρειαζόταν διαφήμιση. Τζάμπα τύπωνε αφίσες, τζάμπα έβαζε διαφημίσεις στα ραδιόφωνα. Για τις επικείμενες συναυλίες και τους νέους δίσκους του μαθαίναμε ο ένας με τον άλλον.

2. Απολάμβανε μια απίστευτη “ασυλία” από το κοινό του. Του συγχωρούσαμε τα πάντα, υπό τον όρο βέβαια της αυθεντικότητας. Θα δείτε παρακάτω τι σημαίνει αυτό. Παράδειγμα: Πριν αρχίσει μια καλοκαιρινή συναυλία του στη Θεσσαλονίκη ξέσπασε μια μπόρα. Κατά τη διάρκεια της βροχής ο Μάλαμας, φοβούμενος την οικονομική καταστροφή, κατάφερε και ήπιε ένα μπουκάλι ουίσκι μέσα σε μια ώρα. Για κακή του τύχη η μπόρα πέρασε κι η συναυλία από τεχνικής άποψης μπορούσε να γίνει. Ο Μάλαμας όμως ήταν λιώμα. Το κοινό τον συγχώρησε γιατί “έτσι είναι ο Σωκράτης”.

3. Τα συντριπτικά περισσότερα τραγούδια του είναι λυπητερά. Χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη ο δημοσιογράφος τον ρώτησε κάπως έτσι: “όλα σου καλά, βρε Σωκράτη, αλλά γιατί τα περισσότερα τραγούδια σου είναι λυπημένα;” και πήρε πληρωμένη απάντηση: “απλό είναι, γιατί έχω μια μαυρίλα μέσα μου”. Πάλι δηλαδή: “έτσι είναι ο Σωκράτης”. “Αναγκαία διευκρίνιση: όλοι όσοι διαβάσαμε τη συνέντευξη ερμηνεύσαμε τη “μαυρίλα” ως λύπη, θλίψη ή κάτι τέτοιο και πάντως όχι ως κακία.

Λυπημένα ήταν και τα τραγούδια του Καζαντζίδη κι ακόμα περισσότερο από του Μάλαμα. Αλλά ο Στέλιος τραγούδησε τον πόνο ενός ολόκληρου λαού. Ο Μάλαμας εξέφραζε την προσωπική του θλίψη. Η διαφορά είναι χαοτική.

Ξέρετε κι άλλους καλλιτέχνες με τέτοια σχέση με το κοινό τους;

Όλα αυτά πριν δώσει μια κλωτσιά και τα καταστρέψει όλα ο ίδιος.

Βλέπετε ο Μάλαμας ήταν ο βασικός τραγουδιστής που εμφανίστηκε, μεταξύ πολλών άλλων βέβαια, στη συναυλία – συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, ουσιαστικά δηλαδή στην κεντρική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 (https://tvxs.gr/news/ellada/megali-sygkentrosi-kai-megali-synaylia-gia-oxi-sto-syntagma-0).

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας την έκανε γυριστή και βάφτισε το ΟΧΙ ΝΑΙ, ο Μάλαμας δε βρήκε ούτε μισή λέξη για να ζητήσει μια συγνώμη από τον εξαπατημένο ελληνικό λαό. Όλο το λαό. Ό,τι κι αν ψήφισε ο καθένας μας τότε. Η πολιτική απάτη είναι απάτη. Πέρασε τόσος καιρός κι ο Μάλαμας δεν άνοιξε το στόμα του.

Σα να τον πετροβολάνε όμως “τα παιδιά μες την πλατεία”. Ας πρόσεχε.

Αρχικά ας δούμε γιατί εν πλήρει συνειδήσει και επιγνώσει επέλεξε να φορτωθεί την απάτη του Τσίπρα.

Η αδελφή του, Κυριακή Μάλαμα, από το 2019 είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (https://www.iefimerida.gr/ekloges/kyriaki-malama-boyleytis-syriza-aderfi-sokrati). Είδατε στο δημοσίευμα, κρατικοδίαιτη μια ζωή η κα Κυριακή. Ε, απλό είναι. Τον επηρέασε κι αυτόν με τη στάση ζωής της, οπότε το 2015 ο Μάλαμας προφανώς ήδη γευόταν τους καρπούς της νομής της εξουσίας. Οπότε ευλόγως, κατά τον ίδιο, επέλεξε την τακτική μούγκα στη στρούγκα.

Η αδελφή, εκτός από κρατικοδίαιτη, είναι και εξόχως κουτοπόνηρη. Ως πρώην συνδικαλίστρια της ΕΡΤ έχει πρόσβαση στους δημοσιογράφους. Παρά ταύτα πέρασαν τρία γεμάτα χρόνια που είναι βουλευτής και κανένας μας δεν ξέρει έστω μια παρέμβασή της για οποιοδήποτε ζήτημα. Τι έγινε; Λύθηκαν όλα τα θέματα της Χαλκιδικής κι ακόμα περισσότερο της χώρας; Απλό είναι κι αυτό. Η Κυριακή Μάλαμα, η οποία έχει συναίσθηση της πολιτικής ανυπαρξίας της, σκοπίμως φροντίζει να μην εκφράζεται δημοσίως για να μην πάρει χαμπάρι ο κόσμος την ασημαντότητά της.

Ας γυρίσουμε όμως στον Μάλαμα. Με την αδελφή του ασχοληθήκαμε μόνο γιατί είναι η “κακή παρέα” που τον έμπασε στα κόλπα.

Σε πρόσφατη συναυλία του στο Ρέθυμνο ζήτησε να κατέβει πανό για τον Λιγνάδη, το γνωστό “ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ” (https://www.newsit.gr/ellada/sokratis-malamas-ton-krazei-to-Twitter-epeidi-zitise-na-katevei-pano-gia-ton-lignadi-i-apantisi-tou/3571217/). Ο Μάλαμας ισχυρίστηκε ότι το πανό τον αποσυντόνιζε και διέκοπτε τη ροή της έμπνευσής του. Την επόμενη μέρα στο Ηράκλειο το τεράστιο πανό συμπαράστασης στον απεργό πείνας Μιχαηλίδη δεν τον ενόχλησε καθόλου (https://znews.gr/featured/sokratis-malamas-paremvasi-se-synavlia-tou-sto-irakleio-to-pano-gia-lignadi-mixailidi-i-antidrasi-tou-kallitexni-kai-ta-sxolia-sto-twitter/).

Το θέμα βεβαίως δεν είναι το μέγεθος του πανό ούτε το περιεχόμενό του. Για όσους ξέρουν τον Μάλαμα τα πράγματα είναι απείρως απλούστερα.

Ο Μάλαμας χωρίς μισό μπουκάλι ουίσκι συναυλία δε βγάζει πέρα. Όλοι το ξέρουμε κι όλοι του το επιτρέπαμε, ακόμη και τις λίγες φορές που μεθούσε και δυσκολευόταν να τραγουδήσει, γιατί “έτσι είναι ο Σωκράτης”.

Οπότε κατά την έναρξη της συναυλίας το ένα τέταρτο του μπουκαλιού σίγουρα το είχε πιεί. Έλα μου ντε που ακόμη κι όταν έρθεις έστω και μόνο στην κατάσταση της πρώτης ευθυμίας αλλάζουν οι ρημάδες οι σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό. Κυρίως δηλαδή στρέφεσαι σε πιο προσωπικά πράγματα. Για να σας το πω πιο απλά, με δυο ουισκάκια εμένα δε μου καίγεται καρφί αν ο Λιγνάδης είναι βιαστής ή όχι κι αν ο Μιχαηλίδης είναι αθώος κι άδικα κρατούμενος. Μου έρχονται εντελώς άλλα πράγματα στο μυαλό, πολύ πιο προσωπικά. Μόλις περάσει η επήρεια του ποτού “ξαναγυρνάει το ράδιο του μυαλού στο σταθμό που έπιανε” νωρίτερα.

Υπάρχει δηλαδή περίπτωση ο Μάλαμας να θεωρούσε την υπόθεση Λιγνάδη ως προσωπική του, δηλαδή να τον είχε κρυφά φίλο του; Προσωπικά το αποκλείω.

Το κουμπί της υπόθεσης βρίσκεται στην υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη. Ρίξτε μια ματιά στο καταπληκτικό βίντεο του Κώστα Βαξεβάνη (https://www.youtube.com/watch?v=sbG670v_b7w). Τα είπε όλα μέσα σε μόνο 11 λεπτά.

Όταν πρωτοξέσπασε το σκάνδαλο Λιγνάδη η Μενδώνη δήλωσε ότι εξαπατήθηκε από τον Λιγνάδη. Μετά την πρωτόδικη καταδίκη του Λιγνάδη για δύο βιασμούς ανηλίκων η Μενδώνη αποχώρησε επιδεικτικά από το φεστιβάλ χορού Καλαμάτας γιατί οι καλλιτέχνες ανήρτησαν το γνωστό πανό (https://www.newsbomb.gr/ellada/story/1334071/katadiki-lignadi-epi-skinis-apo-ithopoioys-apoxorise-i-mendoni-apo-festival-anakoinosi-hliopoyloy, https://tvxs.gr/news/ellada/diamartyries-kallitexnon-enantia-stin-apofylakisi-lignadi-i-antidrasi-tis-mendoni-kai-i-, https://www.thetoc.gr/politiki/article/i-apantisi-tis-mendoni-gia-to-pano-kata-tou-lignadi-sto-festibal-xorou-kalamatas-ti-anaferei-gia-tin-apoxorisi-kai-ton-suriza/).

Εκ πρώτης όψεως η Μενδώνη δεν είχε τον παραμικρό λόγο να χρεωθεί πολιτικά το σκάνδαλο Λιγνάδη μετά την καταδίκη. Δε χρειαζόταν καν να θυμίσει την προγενέστερη δήλωσή της ότι την ξεγέλασε ο πονηρός Λιγνάδης. Αρκούσε μια απλούστατη και συντομότατη δήλωση ότι ως υπουργός εμπιστεύεται την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και για το λόγο αυτό της απαγορεύεται να πάρει την οποιαδήποτε θέση. Η Μενδώνη δεν είναι βέβαια πολιτικός καριέρας. Πλην όμως όλη τη ζωή της θήτευσε σε υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις. Είχε λοιπόν την εμπειρία να ξεφύγει εύκολα από την πολιτική κακοτοπιά. Προτίμησε να αποχωρήσει επιδεικτικά, στηρίζοντας δηλαδή ακραιφνώς τον Λιγνάδη και εισπράττοντας τη μήνι του ελληνικού λαού, ο οποίος βεβαίως αντελήφθη την παλινωδία της.

Έκανε λοιπόν τεράστια γκάφα η Μενδώνη; Προφανέστατα και όχι. Σχεδιασμένο το είχε από πριν. Προσέξτε τα πιο πάνω δημοσιεύματα. Πριν το φεστιβάλ χορού στην Καλαμάτα είχαν υπάρξει και άλλες όμοιες αντιδράσεις καλλιτεχνών. Η Μενδώνη ήταν προετοιμασμένη πριν πάει στην Καλαμάτα. Δεν έκανε κάτι εν θερμώ. Είχε πάρει εξ αρχής τις αποφάσεις της.

Κι αυτό που έκανε είναι απλούστατο. Χωρίς να πει το παραμικρό έστειλε χαμπέρι σε όλους τους καλλιτέχνες που εξαρτώνται οικονομικά από τις χορηγίες του υπουργείου πολιτισμού.

Έτσι όμως εξηγείται η συμπεριφορά του Μάλαμα. Το κατάλαβε πολύ καλά το χαμπέρι της θείτσας κι άρχισε τα κουτοπόνηρα “κι εγώ μαζί σας, αλλά μου χαλάει την έμπνευση, ξηλώστε το και ξαναβάλτε το”. Έτσι, για να μπορεί να δικαιολογηθεί στη θείτσα ότι αυτός έκανε ό,τι μπορούσε με τα “παλιόπαιδα τ’ ατίθασα”.

Για τον ίδιο λόγο βγαίνει άκρη όχι μόνο για τη συμπεριφορά, αλλά και την ενασχόλησή του με το θέμα παρότι βρισκόταν, όπως σε όλες τις συναυλίες του, σε κατάσταση ευθυμίας. Όσο το θέμα Λιγνάδη είναι ένα από όλα τα θέματα της επικαιρότητας με δύο ουισκάκια δε σου καίγεται καρφί κι είναι κι αν δεν είναι βιαστής. Αν έχεις δομήσει τη ζωή σου στην πρόσβαση στον κουμπαρά της θείτσας, με τα ουισκάκια το σκέφτεσαι το θέμα ακόμα περισσότερο.

Αφού όμως ο Μάλαμας έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μας αποδείξει περίτρανα ότι είναι ένας ακόμα φτηνός λακές της εξουσίας, μεμιάς κατέρευσε και στα μάτια του κοινού του.

Στην κυριολεξία έγινε καταγέλαστος. Αναγνώστη μου, μπορείς να το διανοηθείς ότι ο Μάλαμας προσκύνησε “τα πάγια” και να μη γελάσεις με την καρδιά σου;

Πάμπολλοι από εσάς θα σκεφτείτε αν θα του μείνει έστω και κάποιο ελάχιστο κοινό ή θα τον εγκαταλείψουν όλοι. Πραγματικά είναι το λιγότερο σημαντικό για όλους μας.

Για το κοινό τα πράγματα είναι απλούστατα. Από τη στιγμή που αποκαθηλώθηκε, τέλειωσαν όλα. Για την αυθεντικότητα απολάμβανε την απεριόριστη εκτίμηση του κόσμου. Τώρα ας ψάξει να τη βρει στα σκουπίδια δίπλα στην πρώην αυθεντικότητά του.

Για τον ίδιο είναι τελείως ασήμαντο ακόμα κι αν του μείνουν κάποιοι βλάκες. Τσαλάκωσε την ψυχή του. Κι η ψυχή δεν είναι πουκάμισο να το κάνεις πατσαβούρι και μετά, σα να μην τρέχει τίποτα, να το σιδερώσεις και να ‘ναι όλα όπως πρώτα. Δε γίνεται, ψυχή είναι αυτή. Τώρα δεν το ευχαριστιέται κι αυτό “βγάζει μάτι”.

Ακριβώς γι’ αυτό πολύ καιρό τώρα του στέρεψε η έμπνευση. Όταν ρωτάει την πυθία μέσα του για να του πει κανα καινούργιο στίχο ή καμιά καινούργια νότα, αυτή του αποκρίνεται ότι δεν απόμεινε “μήτε παγά λαλέουσα μήτε λάλον ύδωρ” (https://scholeio.blogspot.com/2016/08/blog-post_35.html). Κι επειδή η έμπνευση του γύρισε την πλάτη πολύ καιρό τώρα, από τότε σέρνονται και τα κρυφά αλισβερίσια του με την εξουσία.

Αυτό που έκανε ο Μάλαμας στην ψυχή του το περιγράφει τέλεια ο Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του “μισοκοιμισένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας” (https://www.goodreads.com/book/show/11522778). Σκεφτείτε μια εικόνα: φανταστείτε τον Μάλαμα με παπιγιόν να κάνει καντάδα γονατιστός στη Μενδώνη, τραγουδώντας της την πριγκηπέσσα. Κάπως έτσι βλέπει την κατάντια του η ψυχή του.

Μπορεί ακόμα να τα διορθώσει τα πράγματα. Αρκεί να βγάλει το κερί απ’ τα αυτιά του και να ακούσει το μέσα του που του φωνάζει να “το πάρει αλλιώς”.

Τι θα κάνει τελικά το ξέρει μόνο ο ίδιος. Άλλωστε το τίμημα της ελευθερίας είναι η επιλογή.

Διευκρινίσεις:

1. Ο τίτλος του άρθρου είναι παράφραση του τίτλου της ελληνικής ταινίας “το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας” με πρωταγωνιστή τον Σταύρο Παράβα. Αλλά αν τολμούσα να αποκαλέσω πριγκηπέσα τη Μενδώνη, θα έπεφτε ο ουρανός να με πλακώσει και λίγα λέω.

2. Αν κάποιοι από εσάς πιστέψουν ότι ο δρόμος προς την αυθεντικότητα περνάει μέσα από το ποτό ή οποιαδήποτε άλλη ουσία είναι τραγικά γελασμένοι.

Ο Άρης Τάτσης είναι δικηγόρος Άρτας (https://aristatsis.wordpress.com/). Ειδικεύεται σε διαζύγια, τροχαία ατυχήματα και πτωχευτικό νόμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *