Γράφει ο Άρης Ι. Τάτσης.
Από την πρώτη στιγμή που πληροφορηθήκαμε για την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου, η οποία κατηγορείται ότι δολοφόνησε τις τρεις κόρες της, ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο. Αλλά ήταν πασιφανέστατη η προσπάθεια των πετσωμένων μέσων ενημέρωσης να χρησιμοποιήσουν την οικογενειακή τραγωδία της Πάτρας για να ξεχάσει ο κόσμος το “χάλι” του και κυρίως αυτούς που τον περιέφεραν σ’ αυτή την κατάσταση.
Αποφάσισα να περιμένω. Έτσι κι αλλιώς το βασικό θέμα μου είναι διαχρονικό.
Το ποινικό μας σύστημα είναι “εκ γενετής ανάπηρο”. Ξεκάθαρα αδυνατεί παταγωδώς να προστατεύσει την κοινωνία από το έγκλημα. Κλείνουμε στη φυλακή “νεούδι” και βγαίνει ξεσκολισμένος εγκληματίας.
Το πρόβλημα βεβαίως δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Είναι παγκόσμιο.
Εξ όσων έχω προλάβει να αντιληφθώ μία από τις βασικές αιτίες είναι που το ποινικό μας σύστημα είναι ουσιαστικά “αλλήθωρο”. Βασικές έγνοιες του είναι να τιμωρήσει τον εγκληματία και να αποτρέψει τον ίδιο και τους άλλους από νέα εγκλήματα (γενική και ειδική πρόληψη). Αδιαφορεί όμως παντελώς για τις αιτίες που οδήγησαν τον εγκληματία στο έγκλημα κι ακόμα περισσότερο για τη “θεραπεία” του δράστη, πως δηλαδή θα τον κάνουμε να μη θέλει να εγκληματίσει μόλις εκτίσει την ποινή του, να μην του “βγαίνει” να εγκληματίσει, όχι να φοβάται μην τον ξαναπιάσουν.
Κι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αποτυγχάνει παταγωδώς και στους επίσημα διακηρυγμένους στόχους του.
Ένα από τα αποτέλεσματα του φαινομένου αυτού είναι σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις οι πολίτες να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Θυμηθείτε την περίπτωση του Μανώλη Δουρή, ο οποίος είχε ομολογήσει ότι βίασε και σκότωσε τον εξάχρονο γιο του (https://www.mixanitouxronou.gr/manolis-douris-o-viastis-ke-pedoktonos-tou-6chronou-giou-tou-aftoktonise-afou-kakopiithike-epanillimenos-sti-filaki/). Δεν πρόλαβε τη δίκη του γιατί βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Αυτοκτόνησε; Tον σκότωσαν οι συγκρατούμενοί του; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Το μόνο βέβαιο είναι πως τότε ήμουν εικοσάχρονο νιάτο. Δεν είχα εμπειρία της ζωής. Πάμπολλοι μου είχαν πει “δεν τη βγάζει καθαρή αυτός στη φυλακή, θα τον “φάνε” οι άλλοι”.
Ήταν προφήτες; Όχι δα.
Του έκαναν καλά που είτε τον σκότωσαν είτε τον οδήγησαν στην αυτοκτονία; Ρωτήστε τον εαυτό σας. Κι ό,τι σας πει. Για μένα και πάλι όχι δα, όσο φρικτό κι αν ήταν αυτό που ομολόγησε ότι έκανε. Η στείρα εκδίκηση δε βγάζει πουθενά.
Έτυχε και μας το αποδεικνύει το ιστορικό της ίδιας οικογένειας Πισπιρίγκου. Ο παππούς της Ρούλας, Παναγιώτης Πισπιρίγκος, σκότωσε τη σύζυγό του Σωτηρία (https://www.mixanitouxronou.gr/o-pappoys-tis-roylas-pispirigkoy-straggalise-tin-giagia-tis-to-1965-katadikastike-se-isovia-alla-apofylakistike/, https://www.patrisnews.com/patra-ena-stygero-egklima-67-chronia-prin-pos-o-pappoys-tis-roylas-pispirigkoy-skotose-ti-giagia-tis/). Κοινό χαρακτηριστικό τους η απάθεια. Ο Παναγιώτης Πισπιρίγκος οδηγείται στον εισαγγελέα κινδυνεύοντας να τον λιντσάρει το εξαγριωμένο πλήθος. Παρά ταύτα στα δημοσιεύματα της εποχής περιγράφεται ως απαθής μέχρι αναισθησίας. Η Ρούλα Πισπιρίγκου σας φαίνεται να συμπεριφέρεται σα μάνα που έχασε τρία παιδιά;
Επ’ ουδενί δεν προτείνω να “νταντεύουμε” τους καταδικασμένους εγκληματίες μπας και συνετιστούν. Μέχρι να βρούμε ως κοινωνία τη λύση αναγκαστικά και θα διατηρήσουμε το υπάρχον ποινικό σύστημα.
Θα πρέπει όμως να βρούμε κι έξυπνες λύσεις που θα οδηγούν τον εγκληματία να συνειδητοποιεί τι έκανε. Πώς θα σας φαινόταν στο κελί του Δουρή να υπήρχε υποχρεωτικά και μια φωτογραφία του αδικοσκοτωμένου γιου του; Πόσο θα άντεχε να λέει τις κουτοπονηριές του; («Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε», https://www.patrisnews.com/manolis-doyris-o-paidoktonos-poy-kremastike-sto-keli-toy-itan-enochos-i-athoos/).
Αν μετάνιωνε πραγματικά, το ξέσπασμα θα ήταν τόσο έντονο, που κανείς στον κόσμο δε θα είχε την πραγματική αμφιβολία για την ειλικρίνειά του. Σ’ αυτή την περίπτωση να είστε σίγουροι ότι θα είχε ικανοποιηθεί και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Όλοι απλά θα τον λυπούνταν πλέον και οι συγκρατούμενοί του δεν θα τον σκότωναν ή δε θα τον οδηγούσαν στην αυτοκτονία με τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλαν.
Αυτά είχα να σας πω απ’ την αρχή της υπόθεσης Πισπιρίγκου. Όσο η κοινωνία μας αδιαφορεί για τη συνειδητότητα των εγκληματιών, απλά θα στρουθοκαμηλίζει. Τα αποτελέσματα είναι προφανή και τα βιώνουμε όλοι μας καθημερινά.
Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια διευκρίνιση γιατί υπάρχουν και καλοθελητές. Η προφανής απάθεια της Ρούλας Πισπιρίγκου για το χαμό των παιδιών της και το οικογενειακό ιστορικό της σε καμία περίπτωση δε σημαίνουν ότι θα πρέπει να δικαστεί από λαϊκό δικαστήριο ή από μεσημριανάδικο. Θα κρίνει το δικαστήριο που όρισε ο νόμος με τα στοιχεία της δικογραφίας.
Κανονικά λοιπόν εδώ θα τέλειωνε αυτό το άρθρο. Έτυχε όμως και την υπεράσπισή της ανέλαβε ο συνάδελφος Αλέξης Κούγιας. Ο συνάδελφος έχει έντονη πρποσωπικότητα και γι’ αυτό συνήθως κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα.
Στην υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου συνέχισε την τακτική που άρχισε στην υπόθεση Λιγνάδη να απειλεί δημοσιογράφους με μηνύσεις και αγωγές σε περίπτωση που καταφέρονταν εις βάρος των δύο αυτών πελατών του. Εντελώς ενδεικτικά ρίξτε μια ματιά σε σημερινό δημοσίευμα όπου ο Κούγιας απειλεί ότι θα πάρει τα σπίτια δημοσιογράφων με αγωγές και μηνύσεις αν του θίξουν την Πισπιρίγκου (https://www.makeleio.gr/%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF/%CE%A4%CE%A1%CE%95%CE%9D%CE%9F-%CE%9F-%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3-%CE%9E%CE%95%CE%A6%CE%A4%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%96%CE%95%CE%99-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B/).
Τον αντιλαμβάνομαι. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα και στις δύο περιπτώσεις είναι σφόδρα ενάντια στους πελάτες του. Εύλογο ήταν να προσπαθήσει να περιορίσει αυτούς που έριχναν λάδι στη φωτιά. Προς το παρόν δεν κρίνουμε τα μέσα, αλλά το σκοπό.
Δεν θα επεκταθώ στην υπόθεση Λιγνάδη. Όσα είχα να μοιραστώ μαζί σας τα έγραψα στο άρθρο μου “το κοροϊδάκι της θείτσας” (https://aristatsis.wordpress.com/2022/08/18/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8a%ce%b4%ce%b1%ce%ba%ce%b9-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b8%ce%b5%ce%b9%cf%84%cf%83%ce%b1%cf%83/).
Ήταν όμως τεράστιο σφάλμα του Κούγια που έκανε ακριβώς το ίδιο στην υπόθεση Πισπιρίγκου. Ο Λιγνάδης κατάγεται από οικογένεια που είχε τον τρόπο της. Αντίθετα η Πισπιρίγκου είναι επισήμως μια φτωχή μικροαστή της Πάτρας.
Αναλογιστείτε απλά πράγματα. Κάθε άνθρωπος στη θέση της Πισπιρίγκου πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει, χρησιμοποιεί καθε δυνατότητα πίεσης σε φίλους και συγγενείς για να μην τον κλείσουν όλη του τη ζωή στη φυλακή. Στο πλαίσιο αυτό ο κατηγορούμενος μπορεί να επιλέξει κι έναν φημισμένο κι άρα υψηλά αμειβόμενο δικηγόρο. Μέχρις εκεί τα πράγματα είναι απλά.
Πόσο κοστίζει όμως να απειλείς με αγωγές και μηνύσεις τα μισά τηλεοπτικά κανάλια της χώρας; Κάποιοι από εσάς δυσκολεύεστε να πληρώσετε δικηγορική αμοιβή και έξοδα για να εξαλείψετε μια προσημείωση υποθήκης για δάνειο που αποπληρώσατε. Πόσο κοστίζει άραγε μήνυση και αγωγή κατά του Λιάγκα και της Σκορδά από τον Κούγια;
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι τα χρήματα αυτά μόνο με έναν τρόπο θα μπορούσαν να βρεθούν στα χέρια της Πισπιρίγκου.
Όλοι μας λοιπόν θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Κούγια που άθελά του μας αποκάλυψε ποια είναι η Ρούλα Πισπιρίγκου πραγματικά και επί της ουσίας.
Όπως θα δείτε παρακάτω ο Κούγιας δε σταμάτησε στους Λιγνάδη και Πισπιρίγκου, αλλά θέλησε να “φιμώσει” την ελληνική κοινωνία και σε άλλη υπόθεση.
Ε, το παράκανε.
Και γι’ αυτό σας τον αποκαλύπτω.
Ως δικηγόρος είναι ικανότατος κι εργατικότατος.
Εκ φύσεως κάποιες υποθέσεις που μας ανατίθενται στους δικηγόρους έχουν και τα αδύνατά τους σημεία. Στις περιπτώσεις αυτές ο Κούγιας κάνει αυτό που οι αμερικάνοι ονομάζουν mind games, “παιχνίδια του μυαλού”. Σκαρώνει μια κατάσταση, εκ πρώτης όψεως ακατανόητη, μια αναμπουμπούλα, η οποία τον βολεύει για να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που συμφέρει τον πελάτη του. Στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για έναν απλό αντιπερισπασμό (“ενέργεια που γίνεται με σκοπό να αποσπάσει την προσοχή και ιδίως να εμποδίσει τη δράση του αντιπάλου στο σημείο που μας ενδιαφέρει”).
Παράδειγμα: θυμάστε που ο Κούγιας είχε εξευτελιστεί πανελληνίως καθώς προσπαθούσε να πηδήσει με τη μάντρα του καναλιού Alter, για να εισβάλει στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου, ενώ ακριβώς δίπλα του η τότε σύζυγός του, Ε. Βατίδου, κανονικότατα διέσχισε την ανοιχτή πόρτα (https://www.zougla.gr/greece/article/otan-o-aleksis-kougias-pidage-ta-kagela-1470181); Πέρασαν τα χρόνια και το τι συνέβη πραγματικά μας το αποκάλυψε ο ίδιος ο Κούγιας. Σε ανακοίνωσή του ανέφερε και τα εξής: “Η εκπομπή εκείνο το βράδυ ήταν απαγορευμένη με δικαστική απόφαση από τον σημερινό Πρόεδρο Εφετών κο Μάμαλη, γιατί είχε αποδειχτεί στη συζήτηση του δικαστηρίου της ίδιας ημέρας ότι ήταν σκευωρία και παρ’ όλα αυτά οι Τριανταφυλλόπουλος και Καμμένος έκαναν την εκπομπή, ο πρώτος ως παρουσιαστής κι ο δεύτερος ως καλεσμένος, τρεις μέρες πριν τις εκλογές του 2004.
Αυτήν τη βρωμερή εκπομπή διέκοψα με την είσοδό μου στο Alter”. Δηλαδή ο Κούγιας έγινε πανελληνίως περίγελως και για πολύ καιρό εν πλήρει συνειδήσει και επιγνώσει, αλλά η δουλειά του πελάτη του έγινε.
Και δεν είναι μόνο το πήδημα της μάντρας. Ψάξτε στον περίγυρό σας. Μπορείτε να βρείτε άλλον, έστω και ένα αλητάκι του δρόμου, που να έχει εμπλακεί σε τόσες χειροδικίες όσες ο Κούγιας (https://www.espressonews.gr/reportaz/101039/ta-axechasta-aftogkol-tou-ekriktiko/); Υπό αυτό το πρίσμα μπορείτε πλεόν να αντιληφθείτε τι επεδίωκε ο Κούγιας σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Απλό είναι. Ίσα ίσα να κάνετε την αρχή. Να δείτε τι συνέβη πραγματικά κι επί της ουσίας. Μετά θα τον αποκωδικοποιείτε πανεύκολα. Κυρίως επειδή είναι προβλέψιμος. Έχει πολύ λίγα τεχνάσματα στη “φαρέτρα” του.
Το βασικό τέχνασμά του είναι μια διανοητική “τρίπλα”. Κυρίως εκμεταλλεύεται το συναίσθημα. Προκαλεί στο θεατή μια συναισθηματική διέγερση, με αποτέλεσμα να του στερεί στιγμιαία τη χρήση της ψυχρής λογικής. Αυτός είναι ο αντιπερισπασμός. Αν το ξέρεις όμως αυτό εκ των προτέρων είναι πανεύκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Στην περίπτωση αυτή τα τεχνάσματα του Κούγια καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Σε περίπτωση που στην αρχή δυσκολεύεστε, (όσοι έχετε ιδέα από ποδόσφαιρο ή μπέσκετ) σκεφτείτε ότι έχετε αντίπαλο έναν “τριπλαδόρο” αθλητή κι ο προπονητής σας ζήτησε να τον μαρκάρετε (να τον “φρουρήσετε”). Αν τον παίξετε “από κοντά”, έχει αυτός το πλεονέκτημα. Αν αφήσετε απόσταση, τα τσαλίμια του δεν περνάνε.
Αναγκαία διευκρίνιση. Ο Κούγιας και βέβαια δεν είναι αλητάκι του δρόμου. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει και γιατί. Μόλις αρχίσετε να τον αποκωδικοποιείτε, θα το αντιληφθείτε.
Παρένθεση: Παρόμοια mind games και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και πολύ πιο επιτυχημένα έκανε ο προπονητής του μπάσκετ, Γιάννης Ιωαννίδης (εντελώς ενδεικτικά https://www.thrakisports.gr/2018/02/13/epetios-25-chronia-apo-sakaki-tou-gianni-ioannidi-ston-stavro-tsanidi-video/). Απλώς λάθεψε κι έκανε τα ίδια εις βάρος της πρώην ομάδας του, του Άρη, οπότε τα αποκάλυψε όλα χαρτί και καλαμάρι στους δημοσιογράφους ο σκοπιανός Μιχαήλ Μισούνοφ.
Η αναδρομή στη μπασκετική ιστορία έχει το νόημά της γιατί μας θυμίζει ότι εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ για όλους μας. Ρίξτε μια ματιά στο δημοσίευμα, όπου περιγράφεται η ανθελληνική δράση του παππού του Μισούνοφ (Έπειτα από περιπλάνηση στη γραφειοκρατία και τις αντικειμενικές δυσκολίες περί ελληνοποιήσεων βρίσκει την άκρη στο υπουργείο Εξωτερικών. Ο υπάλληλος φέρνει τον φάκελο του παππού του Μισούνοφ, Παπασπύρου. Ο φάκελος είχε τόσο πάχος όσο δεκάτομη εγκυκλοπαίδεια. Ο παράγοντας του Άρη διαβάζει για την αντεθνική δράση του, για συμμετοχή σε παράνομες οργανώσεις των Σκοπίων, στις οποίες γινόταν λόγος για ανεξαρτησία της Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη. «Θέλετε κι άλλους λόγους για την απαγόρευση εισόδου στη χώρα;», ρώτησε χαμογελώντας ο υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών. Ο αντιπρόεδρος του Άρη έφυγε, αλλά δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. Απευθύνθηκε στον τότε γενικό γραμματέα Αθλητισμού Κίμωνα Κουλούρη, τον οποίο συνάντησε σε μια παραλία της Ρόδου. Ο γενικός, αφού είχε ενημερωθεί, απαντά ορθά – κοφτά: «Τον Μισούνοφ; Βρες άλλον παίκτη. Αυτός δεν έρχεται με τίποτα στην Ελλάδα». Την επόμενη χρονιά βρίσκεται ως εκ θαύματος λύση. http://ta-anilia.blogspot.com/2009/09/blog-post_2127.html). Αυτό που δε λέει το δημοσίευμα είναι πως κατά το χρόνο που σερνόταν η ελληνοποίηση του Μισούνοφ η μητέρα του ήταν εκφωνήτρια της ανθελληνικής προπαγάνδας στο ράδιο των Σκοπίων.
Ε, αυτό δεν το θέλει κι ο Θεός. Και βρήκε τρόπο να δείξει στον Ιωαννίδη το λάθος του. Μακάρι τώρα που είναι συνταξιούχος κι έχει χρόνο διαθέσιμο να αντιληφθεί τι έκανε και να βρει τρόπο να το διορθώσει. Κλείνει η παρένθεση.
Αφορμή που μου θύμισε την εκκρεμότητα Πισπιρίγκου στην αρθρογραφία μου ήταν η πρόσφατη υπόθεση Αδαμαντίδη. Ο γνωστός τραγουδιστής απασχόλησε για μια φορά ακόμη την επικαιρότητα, καθώς το όνομά του αναφερόταν σε δικογραφία κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών.
Δείτε αυτό το δημοσίευμα (https://lawandorder.gr/o-adamantidis-feretai-stichakia-na-paraggelne-narkotika-diapseydei-o-koygias/). Στην ανακοίνωση του Κούγια αναφέρεται ότι ο Αδαμαντίδης θα εξεταστεί ως μάρτυρας και ότι:
“Έλαβα εντολή από τον κο Αδαμαντίδη να στραφώ με μηνύσεις και αγωγές εις βάρος οιουδήποτε φυσικού προσώπου – δημοσιογράφου – παρουσιαστή οιασδήποτε τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής εκπομπής ή οιουδήποτε άλλου μέσου μαζικής ενημέρωσης που αναπαράγει την ως άνω ψευδή και συκοφαντική είδηση, και ήδη οι συνεργάτες μου συγκεντρώνουν στοιχεία, ώστε να στραφούμε δικαστικώς εναντίον τους”.
Η συμπεριφορά αυτή είναι εξόχως θρασύδειλη. Αν ο Αδαμαντίδης ένιωθε θιγμένος κι ήθελε να καθαρίσει το όνομά του με το νόμο, θα έπρεπε να αρχίσει με τους αστυνομικούς που τον συμπεριέλαβαν στη δικογραφία. Αυτός όμως κυριολεκτικά έκανε την πάπια με τους αστυνομικούς που τον περιέλαβαν στη δικογραφία κι άρχισε να απειλεί μέσω του Κούγια τους δημοσιογράφους που αναπαρήγαν την είδηση.
Τρίτωσε το κακό. Λιγνάδης, Πισπιρίγκου, Αδαμαντίδης. Δεν πάει άλλο. Τα πάντα έχουν όρια, έτσι και τα δικαιώματα. Δικαιώματα δεν έχουν μόνον οι πελάτες του Κούγια, έχουμε κι εμείς που δικαιούμαστε να εκφραζόμαστε ελεύθερα.
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στην περίπτωση του Αδαμαντίδη, ο οποίος μάλιστα μου ήταν συμπαθής μέχρι πρότινος. Εμ δε γίνεται να είσαι διάσημος, κάθε τρεις και λίγο να συλλαμβάνεσαι για παράνομο τζόγο και ενδοοικογενειακή βία (https://www.enimerotiko.gr/lifestyle/themis-adamantidis-oi-4-syllipseis-se-1-5-chrono-o-tzogos-kai-i-kataggelia-tis-syntrofoy-toy-gia-xylodarmo/), να μπλέκεις με τα ναρκωτικά ως χρήστης και να νομίζεις ότι η κοινωνία θα σε αφήσει στο απυρόβλητο επειδή έχεις χρήματα για να πληρώνεις δικηγόρο για να τη φιμώνει. Υπάρχει και το παράδειγμα που δίνεται στη νεολαία μας.
Λάθεψαν λοιπόν οι Αδαμαντίδης και Κούγιας που δεν τα συνυπολόγισαν αυτά. Στην περίπτωση του Αδαμαντίδη όσον αφορά την κοινωνία τα πράγματα είναι απλούστατα. Αν “πειθαρχήσουμε” στις απειλές του Κούγια για το αν θα μιλάμε για τον πελάτη του, θα πρέπει να ζητάμε και την άδειά του για το ποια τραγούδια θα ακούμε και ποιον καλλιτέχνη θα χειροκροτούμε. Συνεπώς τουλάχιστον για εμένα τα πράγματα ήταν απλούστατα. Δεν ξαναακούω Αδαμαντίδη. Άλλωστε έκλεισα το ράδιο όταν παίζει Μάλαμα (https://aristatsis.wordpress.com/2022/08/18/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8a%ce%b4%ce%b1%ce%ba%ce%b9-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b8%ce%b5%ce%b9%cf%84%cf%83%ce%b1%cf%83/). Με τον Αδαμαντίδη θα δυσκολευόμουνα;
Υπάρχει όμως μια αναγκαία σημείωση. Αν εξαιρέσουμε τι κάνει ο Αδαμαντίδης στο σπίτι του, που κατά βάση δεν μας πέφτει λόγος, κατά τα λοιπά δεν βλάπτει κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του. Καλά θα κάνει λοιπόν να αρχίσει συστηματική ενδοσκόπηση, ώστε να αντιληφθεί τη βαθιά δυσαρμονία στην οποία έχει περιέλθει. Αφού τα διορθώσει τα πράγματα, εδώ είμαστε για να ακούσουμε τη συγνώμη του για το κακό παράδειγμα που έδωσε στη νεολαία μας, ενδεχομένως να τον συγχωρήσουμε κι ίσως να ξανανοίξουμε το ράδιο όταν η “νύχτα μυρίζει γιασεμί”…
Ο Άρης Τάτσης είναι δικηγόρος Άρτας (https://aristatsis.wordpress.com/). Ειδικεύεται σε διαζύγια, τροχαία ατυχήματα και πτωχευτικό νόμο.