Γράφει ο Άρης Ι. Τάτσης.
Για όσους τυχαίνει να μη γνωρίζετε η Μετρό ΑΕΒΕ δεν έχει την παραμικρή σχέση με τρένα και μεταφορές. Είναι κυρίως επιχείρηση χονδρεμπορικής. Πουλάει χονδρικά σε επαγγελματίες όλα τα είδη που πωλούνται σε ένα σούπερ μάρκετ.
Πελάτης μου χρωστάει στη Μετρό ποσό της τάξεως των 15 χιλιάδων ευρώ από εμπορεύματα που είχε αγοράσει.
Είχε προηγηθεί πολυετής εμπορική συνεργασία με συνολικές αγορές τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Τα πάντα πληρώνονταν στην ώρα τους. Πρόχειρα και αυθαίρετα υπολογίζω περιθώριο κέρδους της Μετρό 10%, οπότε για τις ανάγκες του άρθρου προκύπτει συνολικό κέρδος της Μετρό τουλάχιστον 200 χιλιάδες ευρώ.
Παρότι ο τοπικός διευθυντής του καταστήματος της Μετρό γνώριζε το πρόβλημα του πελάτη μου, η Μετρό επέλεξε να μην περιμένει αρκετά πριν ασκήσει αγωγή. Θα δείτε στη συνέχεια τον πραγματικό λόγο.
Πέραν του κινήτρου όμως τα πράγματα είναι απλά. Τα χρήματα οφείλονται κι η Μετρό νόμιμα άσκησε την αγωγή. Εντελώς διαφορετικό είναι το ηθικής τάξεως ζήτημα.
Αφού ο πελάτης μου ισορρόπησε κάπως τα θέματά του μου ανέθεσε τη ρύθμιση του χρέους. Λαμβανομένης υπόψη της περιουσιακής του κατάστασης και του ποσού σε σχέση με το τζίρο του η υπόθεση της ρύθμισης ήταν πανεύκολη. Τηλεφώνησα στη συνάδελφο που υπέγραψε το δικόγραφο της αγωγής. Συμφωνήσαμε σε διετή ρύθμιση προκειμένου να καταβληθεί το κεφάλαιο και η δικαστική δαπάνη, διότι βεβαίως τα έξοδα της αγωγής είχαν καταβληθεί από τη Μετρό. Σε αυτές τις περιπτώσεις δε συνηθίζεται να καταβάλλονται τόκοι, οπότε ευλόγως η συνάδελφος ούτε που το σκέφτηκε να τους ζητήσει.
Μάταια περίμενα να μου σταλεί το σχέδιο του συμφωνητικού ρύθμισης του χρέους. Εκ πρώτης όψεως αυτό είναι πολύ περίεργο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ενάγων έχει κάθε λόγο να βιάζεται. Δεν ξέρει αν ο οφειλέτης έχει κι άλλα χρέη. Προσπαθεί λοιπόν να τον “δέσει” νομικά και να λιγοστέψει κατά το δυνατόν την οφειλή, λόγω του φόβου ότι στην ιεραρχία εξόφλησης των χρεών μπορεί να προηγηθεί άλλος πιστωτής.
Τα έγραψα λοιπόν όλα αυτά σε ένα εξώδικο, ώστε να είναι κατοχυρωμένη η θέση του πελάτη μου. Να έχω ένα χαρτί στα χέρια μου.
Ως απάντηση μου ανακοινώθηκε προφορικά ότι η Μετρό δεν δέχεται απολύτως καμία ρύθμιση της οφειλής.
Απόλυτη άρνηση χωρίς να διαπραγματευτούν ούτε για το ύψος της δόσης ούτε για ενδεχόμενες εγγυήσεις ή εμπράγματες εξασφαλίσεις (υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης) που έτσι κι αλλιώς δε χρειάζονταν στην περίπτωση αυτή.
Είναι αυτό κανονικό; Και βέβαια όχι.
Τι συμβαίνει πραγματικά κι επί της ουσίας;
Το μόνο που θα δικαιολογούσε τη συμπεριφορά της Μετρό είναι ότι δεν είναι μόνο επιχείρηση χονδρικής. Λιανικά πουλάει μέσω των καταστημάτων της My market (“Από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της το 1976, η METRO AEBE είναι μια 100% ελληνική εταιρεία με οικογενειακή μετοχική σύνθεση. Διαθέτει δύο αλυσίδες καταστημάτων: τα καταστήματα χονδρικής METRO Cash & Carry, με 50 σημεία σε όλη την χώρα και τα καταστήματα λιανικής My market και My market Local (Franchise), με περισσότερα από 245 σημεία λιανικής πώλησης”, https://www.mymarket.gr/i-metro-se-mia-matia).
Αυτό λοιπόν που είναι πολύτιμο εν προκειμένω είναι η πελατεία του καταστήματος του οφειλέτη. Η Μετρό και οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση δεν θα εξευτελιζόταν για τα 15 χιλιάρικα της οφειλής. Έστω για τα μάτια του κόσμου θα έκανε κάποια αντιπρόταση για τη ρύθμιση του χρέους. Ξέρει όμως πως αν οδηγήσει τον οφειλέτη στο κλείσιμο της επιχείρησής του, ένα μέρος της πελατείας θα οδηγηθεί στο my market.
Πώς μπορεί να το ξέρει αυτό με βεβαιότητα, ώστε να μην τη νοιάζει η δημόσια διαπόμπευση για την ελεεινή συμπεριφορά απέναντι στο συνεργάτη της;
Γιατί απλούστατα γνωρίζει ότι υπάρχει καρτέλ μεταξύ των μεγάλων σούπερ μάρκετ κι η Μετρό ως επιχείρηση χονδρικής αποτελεί βασικό πυλώνα του καρτέλ.
Κι όλα αυτά μπροστά στα μάτια μας. Καλά είναι να τα δείτε και με τα δικά σας.
Στα καταστήματα χονδρικής της Μετρό (cash and carry) μπορούν να εισέλθουν όσοι έχουν σχετικό κωδικό. Το μόνο που χρειάζεται είναι επαγγελματικός ΑΦΜ. Άρα μέσω συγγενών, φίλων, γειτόνων και γνωστών ουσιαστικά όλοι έχετε τη δυνατότητα να επισκεφτείτε ένα κατάστημα χονδρικής της Μετρό.
Για να μην κουραστείτε, σημειώστε ενδεικτικά τις τιμές κάποιων προϊόντων από αυτά που αγοράζετε για το σπίτι σας. Μόλις επιστρέψετε μπορείτε να ελέγξετε τις τιμές τους στα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Δε χρειάζεται καν να πάτε σε αυτά. Οι τιμές υπάρχουν στις ιστοσελίδες τους.
Θα δείτε λοιπόν ότι οι τιμές χονδρικής της Μετρό στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ακριβώς ίδιες με τις τιμές λιανικής των σούπερ μάρκετ.
Είναι αυτό κανονικό;
Και βέβαια όχι. Πρόκειται για τεράστια οικονομική ανισορροπία και ατράνταχτη απόδειξη υπάρξεως καρτέλ.
Αρμόδια για την πάταξη του καρτέλ είναι η επιτροπή ανταγωνισμού, η οποία είναι ελεγχόμενη και διαπλεκόμενη.
Αντιγράφω:
“Τι κάνει άραγε μία Επιτροπή Ανταγωνισμού;Αν μπει κανείς στην ιστοσελίδα της Επιτροπής Ανταγωνισμού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της χώρας δηλαδή που χτυπά η καρδιά της ελεύθερης αγοράς, θα διαβάσει: «Το Γραφείο Ανταγωνισμού της Oμοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου επιβάλλει τους αντιμονοπωλιακούς νόμους της χώρας, οι οποίοι αποτελούν το θεμέλιο της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς μας.
Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία προωθεί τα συμφέροντα των καταναλωτών, υποστηρίζει την ανεμπόδιστη λειτουργία των αγορών, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές και περισσότερες επιλογές». Εν ολίγοις, η δράση μιας Επιτροπής Ανταγωνισμού είναι να επιβάλει τη νομοθεσία του ανταγωνισμού, η οποία λειτουργεί τελικά προς το συμφέρον των καταναλωτών, αφού ελεύθερος ανταγωνισμός σημαίνει χαμηλότερες τιμές στο ράφι. Στην Αμερική, μάλιστα, πολλοί επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού έχουν γίνει σε αρκετές περιπτώσεις πρόσωπα της επικαιρότητας με εξαιρετικά υψηλή δημοφιλία, επειδή έχουν επιβάλει πρόστιμα για αντιανταγωνιστικές πρακτικές σε κολοσσούς.
Στην Ελλάδα, πάλι, με την ακρίβεια να καλπάζει, ως προϊόν μεταξύ άλλων και των καρτελικών συμπράξεων, δηλαδή των συντονισμένων συνεννοήσεων των παραγόντων της αγοράς ώστε να διατηρούνται υψηλά οι τιμές, η Επιτροπή Ανταγωνισμού (ΕΠΑΝΤ) παραμένει εδώ και χρόνια ανύπαρκτη, πραγματοποιώντας κυρίως μετρήσεις και σχεδιάζοντας χαριτωμένα πινακάκια. Και ο λόγος αυτής της αδράνειας δεν είναι μόνον οι κυβερνητικές παρεμβάσεις (που ασφαλώς υπάρχουν). Αλλά και το γεγονός πως οι περισσότεροι από τους επικεφαλής της έχουν χρησιμοποιήσει την ανεξάρτητη Αρχή είτε ως εφαλτήριο για τις προσωπικές τους επιδιώξεις είτε σαν αποκούμπι για τη συνέχιση της καριέρας τους. ∆ηλαδή σαν… προσωπικό μαγαζάκι τους. Από τον παραπάνω κανόνα δεν ξέφυγε, βεβαίως, ούτε ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΑΝΤ, ο καθηγητής Ιωάννης Λιανός, στα χέρια του οποίου βρισκόταν η ανεξάρτητη Αρχή όταν ξεκίνησε το ράλι της αύξησης των τιμών, αλλά ούτε η νυν πρόεδρός της και πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μαίρη Σαρπ, στα χέρια της οποίας το ράλι συνεχίζεται. Ένα ράλι που έχει «ξεφύγει» στην Ελλάδα, όχι φυσικά μόνο εξαιτίας των διεθνών πληθωριστικών πιέσεων, αλλά κυρίως λόγω των κερδοσκοπικών συμφωνιών κάτω από το τραπέζι.
Για να διαπιστώσει κανείς τη δράση των τελευταίων προέδρων της ΕΠΑΝΤ αρκεί να κοιτάξει λίγο πιο προσεκτικά το πριν και το μετά τους. ∆ηλαδή την προσωπική τους ατζέντα, την οποία και θα ανιχνεύσει η «δημοκρατία» στην έρευνα που ξεκινάει σήμερα, προκειμένου να ερμηνευτεί η αδράνεια μιας Επιτροπής που παραμένει σκανδαλωδώς ελεγχόμενη και εντυπωσιακά διαπλεκόμενη…
Ι. Λιανός: Η «αμαρτωλή» ΜΚΟ και οι διορισμοί φίλων με ανταλλάγματα
Η τοποθέτηση του Ιωάννη Λιανού στο τιμόνι της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τον Σεπτέμβριο του 2019, συνοδεύτηκε με πολλές κυβερνητικές τυμπανοκρουσίες, χοροστατούντος του τότε υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη. Οι τυμπανοκρουσίες, βέβαια, όπως αποδείχθηκε, περισσότερο στόχευαν στο να καλύψουν την παράνομη απομάκρυνση της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου από το τιμόνι της ανεξάρτητης Αρχής, το οποίο είχε αναλάβει μόλις 7 μήνες πριν, παρά έκρυβαν κάποια βεβαιότητα για τον άνθρωπο που θα καθόταν στο γραφείο του προέδρου.
Η κόντρα στη συνέχεια Γεωργιάδη – Λιανού για τα μάτια της σημερινής αντιπροέδρου Χαράς Νικολοπούλου, υπόθεση με την οποία θα ασχοληθούμε στη συνέχεια της έρευνάς μας, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη. Αμέσως μετά την ανακοίνωση του ονόματός του προβλήθηκε από όλα τα Μέσα η ακαδημαϊκή διαδρομή του κ. Λιανού, που ως εκείνη τη στιγμή ήταν καθηγητής Δικαίου Ανταγωνισμού και Δημόσιας Πολιτικής στο Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (UCL). Εκείνο που δεν έγινε ιδιαιτέρως γνωστό ήταν η επαγγελματική συνεργασία του κ. Λιανού με δικηγόρους οι οποίοι δραστηριοποιούνται στις Βρυξέλλες -και όχι μόνο- στο Δίκαιο του Ανταγωνισμού. Η συνεργασία του, δηλαδή, με δικηγόρους που κανονικά βρίσκονται «απέναντι» από τις εκάστοτε Επιτροπές Ανταγωνισμού.
Οπως και η δραστηριότητά του στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) με τον τίτλο ΙΜΕΔΙΠΑ, ένα -και καλά- Ινστιτούτο Σπουδών για το Δίκαιο Ανταγωνισμού, όπως χαρακτηριζόταν από τους δημιουργούς του, το οποίο ιδρύθηκε το 2007 και σταμάτησε τις δραστηριότητές του μόλις το 2017, όπως τουλάχιστον ισχυρίστηκε ο κ. Λιανός το 2019 ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Το θέμα, μάλιστα, της συμμετοχής του στη ΜΚΟ εισήχθη στη συζήτηση της Βουλής από την αντιπολίτευση, καθώς ο ίδιος είχε… ξεχάσει να το συμπεριλάβει στο βιογραφικό που κατέθεσε.
Πρόεδρος στην ΙΜΕΔΙΠΑ
Στην ΙΜΕΔΙΠΑ ο κ. Λιανός δεν ήταν απλώς μέλος, αλλά πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής. Αντιπρόεδρος ήταν ο Ιωάννης Κόκκορης, καθηγητής στο Δίκαιο του Ανταγωνισμού στο πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, ενώ μέλος ήταν και ο Ασημάκης Κομνηνός, δικηγόρος, επίσης στο Δίκαιο του Ανταγωνισμού, στην πολυεθνική νομική εταιρία White & Case LLP, η οποία, μεταξύ άλλων, διατηρεί γραφεία και στις Βρυξέλλες. Μία από τις βασικές δράσεις της ΙΜΕΔΙΠΑ ήταν η διοργάνωση συνεδρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Χορηγοί των συνεδρίων αυτών ήταν μεγάλα δικηγορικά γραφεία, τα οποία ασχολούνται, φυσικά, με το Δίκαιο του Ανταγωνισμού, και τα οποία έχουν πελάτες και από την ελληνική αγορά. Δηλαδή, αυτοί με τους οποίους υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αντιπαρατεθεί ο κ. Λιανός, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του στην ΕΠΑΝΤ.
Η συνεργασία του κ. Λιανού με τον κ. Κόκκορη και τον κ. Κομνηνό ήταν βεβαίως ακόμη πιο βαθιά και σαφέστατα πολυεπίπεδη. Συνεργάστηκαν, για παράδειγμα, σε πολλές εκδόσεις. Στο βιβλίο του κ. Λιανού με τίτλο «Δίκαιο Ανταγωνισμού, Διορθωτικά Μέτρα στην Ευρώπη» συμμετείχαν εξίσου ως συγγραφείς τόσο ο κ. Κόκκορης όσο και ο κ. Κομνηνός. Πληροφορίες της «δημοκρατίας» αναφέρουν δε ότι ο κ. Λιανός συνεργαζόταν πριν από την Επιτροπή με τον κ. Κομνηνό σε διάφορες υποθέσεις που αναλάμβανε ο τελευταίος στη νομική εταιρία White & Case LLP, συντάσσοντας γνωμοδοτικές εκθέσεις.
Kαθοριστικά συμβούλια
Ετσι, από τη θέση του επικεφαλής της ΕΠΑΝΤ, ο κ. Λιανός βρέθηκε να κρίνει υποθέσεις στις οποίες δικηγόρος ήταν ο φίλος του Ασημάκης Κομνηνός. Τον δε Ιωάννη Κόκκορη τον διόρισε μέλος σε διάφορα καθοριστικά συμβούλια για την ΕΠΑΝΤ, όπως στο Συμβούλιο για την Επιλογή Προϊσταμένων Τμημάτων αλλά και στο Συμβούλιο για την επιλογή Προϊσταμένου Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Επικοινωνίας. Τον κατέστησε δηλαδή συν-διαμορφωτή ολόκληρου του οργανογράμματος της Επιτροπής, χωρίς να έχει ουσιαστικά θέση μέλους. Φυσικά ο καθηγητής κ. Κόκκορης αποζημιώθηκε οικονομικά για τις συνεδριάσεις στις οποίες πήρε μέρος. Λίγο αργότερα, όταν ο Ιωάννης Λιανός εκπαραθυρώθηκε από την ΕΠΑΝΤ και γύρισε στο Ηνωμένο Βασίλειο, πήρε… μαγικά μία θέση δίπλα στον κ. Κόκκορη ως μέλος στο Εφετείο που δικάζει υποθέσεις ανταγωνισμού, στη γηραιά Αλβιώνα. Για το καλό του ανταγωνισμού, βεβαίως…” (https://www.newsbreak.gr/politiki/830172/elegchomeni-kai-diaplekomeni-i-epitropi-antagonismoy/).
“Τοστραβό… αρμένισμα του πρώην προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού, καθηγητή Ιωάννη Λιανού φάνηκε με το καλημέρα της τοποθέτησής του, τον Σεπτέμβριο του 2019.
Τότε η «δημοκρατία» είχε αποκαλύψει πως ο νέος πρόεδρος λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του είχε συμμετάσχει σε συνέδριο που επί της ουσίας διοργανώθηκε από δικηγόρο ο οποίος δραστηριοποιείται στο ∆ίκαιο του Ανταγωνισμού. ∆ηλαδή από δικηγόρο με τον οποίο ο νέος πρόεδρος υποτίθεται ότι θα βρισκόταν σύντομα… απέναντι, σε υποθέσεις της ΕΠ.ΑΝΤ. Και, μάλιστα, ακόμη και σε υποθέσεις για τις οποίες είχε εκκινήσει αυτεπάγγελτη έρευνα η ίδια η Αρχή.
Οι «παρέες»
Έχει σημασία να θυμηθούμε εκείνο το συνέδριο, στο πλαίσιο της έρευνας που άρχισε η «δημοκρατία» από την περασμένη εβδομάδα, προκειμένου να ιχνηλατήσουμε τη διαδρομή των τελευταίων δύο προέδρων της Επιτροπής Ανταγωνισμού, δηλαδή του Ιωάννη Λιανού και της Ειρήνης Σαρπ, και έτσι να μεταφράσουμε το πληθωριστικό ράλι, το οποίο εκκίνησε, κορυφώθηκε και τελικά εγκαταστάθηκε επί των ημερών τους, ως αποτέλεσμα και αντι-ανταγωνιστικών πρακτικών, όπως είναι οι καρτελικές, κερδοσκοπικές συμπράξεις. Προκειμένου δηλαδή τελικά να ιχνηλατήσουμε την αδράνεια μιας επιτροπής, που παραμένει σκανδαλωδώς ελεγχόμενη και εντυπωσιακά διαπλεκόμενη.
Εκείνο το συνέδριο, λοιπόν, είχε διοργανωθεί σε υπερπολυτελές resort του Βόλου από την Εταιρία Μελέτης Εμπορικού και Οικονομικού ∆ικαίου (ΕΜΕΟ∆), ένα σωματείο πρόεδρος του οποίου (και εκ των βασικών ομιλητών στο συνέδριο) ήταν και παραμένει ο δικηγόρος ∆ημήτρης Τζουγανάτος, δημιουργός της δικηγορικής φίρμας «Τζουγανάτος – Κοσμίδης & Συνεργάτες».
Το όνομα του κ. Τζουγανάτου, ο οποίος είχε διατελέσει πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού από το 2000-2003, είχε βρει χώρο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων το 2005, δηλαδή λίγο καιρό μετά την παραίτησή του από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, όταν βρέθηκε αντίδικος του ∆ημοσίου σε δικαστική διένεξη με τον Σύνδεσμο Σούπερ Μάρκετ για πρόστιμο που επιβλήθηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Οι κύριοι Τζουγανάτος και Κοσμίδης ήταν δικηγόροι τον Σεπτέμβριο του 2019 σε δύο κρίσιμες υποθέσεις, για τις οποίες η Επιτροπή Ανταγωνισμού είχε αποφασίσει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, όταν επικεφαλής της Αρχής ήταν η προκάτοχος του Ιωάννη Λιανού και πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου.
Την απάντηση στο δημοσίευμά μας εκείνης της περιόδου ανέλαβε να δώσει ο κ. Τζουγανάτος (και όχι ο κ. Λιανός), ο οποίος υποστήριξε ότι η συμμετοχή του κ. Λιανού είχε κλειστεί προτού εκείνος αναλάβει τα καθήκοντά του στην ΕΠ.ΑΝΤ., ενώ δηλαδή ήταν ακόμη καθηγητής.
Ακόμη και αν αυτό ήταν αληθές (που πιθανόν να ήταν), δεν απαντήθηκε ποτέ το ερώτημα γιατί δεν ακύρωσε τη συμμετοχή του ο κ. Λιανός μετά την επιλογή του για τη θέση του προέδρου.
Επιπλέον, η μη ακύρωση της συμμετοχής του άφησε αμέτρητα περιθώρια ερμηνειών για τα συμφέροντα που οδήγησαν τον κ. Λιανό στη θέση του επικεφαλής της ΕΠ.ΑΝΤ. Συμφέροντα που σίγουρα δεν εφάπτονται με αυτά των πολιτών/καταναλωτών, αλλά με εκείνα μεγάλων παραγόντων της αγοράς.
Βεβαίως, στο παρελθόν πρόεδροι της Επιτροπής Ανταγωνισμού είχαν απευθύνει χαιρετισμό σε αντίστοιχα συνέδρια. ∆εν πήραν όμως ποτέ μέρος ως ομιλητές. Το πάνελ δε εκείνου του συνεδρίου συμπλήρωναν ακόμα η Λία Αθανασίου, η οποία διατηρεί μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη το δικηγορικό γραφείο «Αθανασίου – Γεραπετρίτης», που ασχολείται με το ∆ίκαιο του Ανταγωνισμού, αλλά και ο ∆ημήτρης Λουκάς, σύζυγος της υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως, ο οποίος θήτευσε επί 10 χρόνια στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, με τελευταία θέση αυτήν του αντιπροέδρου (για τον οποίο θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να μάθουμε κάποια στιγμή εάν το γραφείο με το οποίο στη συνέχεια συνεργάστηκε είχε αναλάβει πελάτες που εξετάζονταν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού την περίοδο που ο ίδιος υπηρετούσε σε αυτήν).
Ο κ. Λιανός είχε, εξάλλου, συμπράξει με τους περισσότερους από τους παραπάνω συμμετέχοντες στο συνέδριο και σε ακαδημαϊκές εκδόσεις.
«Άνθρακες» το πρόστιμο στις συστημικές τράπεζες για εναρμονισμένη πρακτική
O κ. Λιανός κομπάζει συχνά για το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις συστημικές τράπεζες, για εναρμονισμένη πρακτική στα διατραπεζικά συστήματα και στις υπηρεσίες πληρωμών και ηλεκτρονικών συναλλαγών. Όπως όμως έσπευσαν να διευκρινίσουν οι ίδιες οι τράπεζες, δεν μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο, αφού το πρόστιμο ήταν προϊόν συμβιβασμού και το συνολικό ποσό δεν ξεπέρασε το 2,5% των συνολικών εσόδων των τραπεζών από προμήθειες.
Το ειρωνικό είναι πως λίγους μήνες προτού … εκδιωχθεί από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, ο πρώην πρόεδρος και καθηγητής Ιωάννης Λιανός και αντικατασταθεί από την πρώην πρόεδρο του ΣτΕ Ειρήνη Σαρπ, διοργάνωσε στο πλαίσιο της ∆ιεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα «Πληθωρισμός, πληθωρισμός απληστίας και ∆ίκαιο του Ανταγωνισμού». Έπραξε, δηλαδή, σαν καθηγητής που επιμορφώνει τους φοιτητές του, ενώ ήταν πρόεδρος σε μία Αρχή με ρυθμιστικό χαρακτήρα και καθοριστικές δυνατότητες παρέμβασης στην αγορά για τη συγκράτηση του πληθωρισμού.
Το συγκεκριμένο σεμινάριο θα μπορούσε να ήταν ένα σύντομο ανέκδοτο σε παρέες σχετικών με το αντικείμενο, εάν οι ανύπαρκτοι χειρισμοί του πρώην προέδρου στην υπόθεση «πληθωρισμός» δεν ήταν καταστροφικοί για όλα τα ελληνικά νοικοκυριά. Όσες ημέρες κάθισε ο Ιωάννης Λιανός στην καρέκλα του επικεφαλής της ΕΠ.ΑΝΤ. οι αποφάσεις που εκδόθηκαν -στη συντριπτική τους πλειονότητα- δεν αφορούσαν κανέναν σημαντικό τομέα της αγοράς (για να το πούμε κομψά).
Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές αποφάσεις: Απόφαση για την αγορά κατασκευής μαρμάρινων μνημείων εντός του Α’ και του Β’ Κοιμητηρίου Μυτιλήνης. Απόφαση για την αγορά της εγκατάστασης και της συντήρησης ανελκυστήρων. Απόφαση για τις αγορές εισαγωγής, χονδρικής και λιανικής εμπορίας μηχανοκίνητων εργαλείων χειρός, τις αγορές εισαγωγής, χονδρικής και λιανικής εμπορίας προϊόντων άντλησης και διαχείρισης/αποθήκευσης μητρικού γάλακτος (σ.σ.: όχι για το ίδιο το μητρικό γάλα, για το οποίο πριν από λίγους μήνες επιβλήθηκε τελικά πλαφόν, δηλαδή αγορανομική τύπου ρύθμιση από το υπουργείο).
Η ΕΠ.ΑΝΤ. για το θέμα έκανε… χαρτογράφηση, πλήρωσε δηλαδή για να γίνει έρευνα, ώστε να μάθουμε αυτό που ξέραμε ήδη, ότι δηλαδή η τιμή του είναι 213% πιο υψηλή από τη φθηνότερη της Ευρώπης. Και πάει λέγοντας….
Σε πιο κομβικές για το ευρύ κοινό αγορές, όπως το αγελαδινό γιαούρτι και τα απορρυπαντικά, ο κ. Λιανός έκανε απλά «χαρτογραφήσεις»… Με το αζημίωτο, βεβαίως. Αλλά για τις δαπάνες της ΕΠ.ΑΝΤ. επί των ημερών του θα μιλήσουμε και στη συνέχεια” (https://www.newsbreak.gr/politiki/837180/oi-diadromes-poy-katantisan-adrani-tin-epitropi-antagonismoy/).
Αυτά που σας λένε οι πολιτικοί και τα μέσα μαζικής φουμαρολογίας για έλεγχο των τιμών μέσω περιθωρίου κέρδους των σούπερ μάρκετ είναι απλούστατα φτηνά παπατζήδικα κολπάκια. Τα σούπερ μάρκετ παρακάμπτουν το νόμο πανεύκολα προφανώς σε συνεννόηση με την κυβέρνηση και την επιτροπή ανταγωνισμού. Στο δημοσίευμα αυτό (https://www.newsbreak.gr/ellada/540419/apokalypsi-i-megali-apati-me-ta-timologia-ton-soyper-market/) βλέπετε τον τρόπο.
Καταλήγοντας, δεν είμαι βέβαιος αν ο Παντελιάδης είναι κοράκι που επιδιώκει την οικονομική καταστροφή των πελατών του για να τους πάρει την πελατεία. Θα περιμένω την απάντησή του σε αυτό το άρθρο, την οποία βεβαίως πολύ ευχαρίστως θα δημοσιεύσω.
Ξέρω όμως πολύ καλά ότι είναι γερολαδάς (https://www.youtube.com/watch?v=8uw0gG8zaQg, https://www.mixanitouxronou.gr/dimos-starenios-o-tileoptikos-gero-ladas-ke-kinimatografikos-roufianos-ton-germanon-itan-kommounistis-ke-stin-katochi-kontepse-na-pethani-apo-tin-pina/)…
ΥΓ 1. Η επίτιμη πρόεδρος εφετών, Θωμαΐτσα Πατρώνα, συζύγου του επίτιμου αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, Γιώργου Αποστολάκη, αδελφού της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας, Σοφίας Αποστολάκη, τραγικής μητέρας του δολοφονηθέντος Βασίλη Καλογήρου, το Φλεβάρη του 2022 δημοσίευσε ένα συγκλονιστικό άρθρο. Αντιγράφω:
“Υπηρετώντας επί 38 συναπτά έτη στο δικαστικό σώμα, το έργο «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» το έχω δει να παίζεται πολλές φορές. Άλλοτε ως τραγωδία, άλλοτε ως κωμωδία και άλλοτε ως παρωδία!
Εσχάτως, ενόψει σημαντικών υποθέσεων που εκκρεμούν, ξανά στη «σέντρα» η Δικαιοσύνη. Άδικα; Όχι. Δικαίως θα απαντήσω. Κι’ αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εκτελεστική εξουσία ουδέποτε αποδέχθηκε την Δικαιοσύνη ως ανεξάρτητη, τρίτη, εξουσία. Την αντιμετώπιζε πάντοτε ως δεκανίκι της και την εργαλειοποιούσε κατά τα συμφέροντά της.
Βεβαίως την ευχέρεια αυτή της την παρείχαν δικαστές, πρόθυμοι να συνεργασθούν και να την συνδράμουν, με το «αζημίωτο» πάντοτε. Τέτοιοι δικαστές αδιαφορούσαν και αδιαφορούν παντελώς για τις συνέπειες των ενεργειών τους αυτών επί του κύρους και της αξιοπιστίας της Δικαιοσύνης στα μάτια των Ελλήνων πολιτών.
Παρά την στάση τους αυτή, ωστόσο κόπτονται οψίμως για το κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, μολονότι κατά την πολύχρονη υπηρεσία τους στο θεσμό οι ίδιοι έδωσαν αντίθετα «δείγματα γραφής» και επέδειξαν συμπεριφορές που έτρωσαν το κύρος της Δικαιοσύνης και την υποβίβασαν στη συνείδηση των πολιτών. Αν μη τι άλλο, αυτό συνιστά ύβρι.
Απευθυνόμενοι λοιπόν σ’ αυτούς, θα τους παρακαλούσα να αφήσουν να αγωνιούν, να οργίζονται, ακόμη και να ντρέπονται για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Δικαιοσύνης, εκείνους τους δικαστικούς λειτουργούς που διακρίθηκαν και διακρίνονται για το ήθος, την συνέπεια, την αμεροληψία και την εργατικότητά τους. Σε πραγματικούς δικαστές που δεν αναλώθηκαν και δεν αναλίσκονται σε δημόσιες σχέσεις και δεν διήνυσαν ούτε διανύουν «υπόγειες διαδρομές». Η πλειονότητα των εντίμων δικαστών δεν έχει ανάγκη αυτόκλητων υπερασπιστών.
Το Μεγάλο πρόβλημα στην Δικαιοσύνη εντοπίζεται σε μερίδα δικαστών που έχουν στρεβλά πρότυπα δικαστών του παρελθόντος και του παρόντος που το μόνο τους μέλημα ήταν το κτίσιμο επωφελούς καριέρας και όχι να υπηρετήσουν με συνέπεια την Δικαιοσύνη και κατ’ επέκταση τον Έλληνα πολίτη.
Η Μεγάλη Αλήθεια που πρέπει να λεχθεί και σίγουρα θα ενοχλήσει είναι ότι η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία διάκειται πάντα ευμενώς και προωθεί τους τείνοντας ευήκοα ώτα και πρόθυμους να συνεργαστούν δικαστές. Αυτοί τους είναι «χρήσιμοι».
Δικαστές με «τυφλότητα», «κωφότητα» και άποψη στους σημερινούς καιρούς δεν είναι αρεστοί.
Οι όποιες αντεγκλήσεις και διαξιφισμοί των κομμάτων στο πολιτικό σκηνικό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αγώνας για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη Δικαιοσύνη. Δεν ενδιαφέρονται για αυτή, καθαυτή, την ανεξαρτησία της. Εξάλλου, αν αυτός ήταν ο ευσεβής τους πόθος, θα είχαν μεριμνήσει για αναθεώρηση των διατάξεων του Συντάγματος για τον τρόπο ορισμού των ηγεσιών των Ανωτάτων Δικαστηρίων.
Όσο η παθογένεια αυτή θα συνεχίζεται, ξεχάστε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης!” (https://oudensxolion.gr/?p=4813).
Βεβαίως το άρθρο όπως ανέβηκε στο dikastis.blogspot.com/2022/02/blog-p… έτσι και κατέβηκε.
Καλά θα κάνουμε όλοι μας να προβληματιστούμε εντονότατα…
ΥΓ 2. Η εταιρία Καλλιμάνης απέλυσε εργαζόμενή της που είχε εκδηλώσει την πρόθεση να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο για το έγκλημα των Τεμπών στις 28 Φλεβάρη και φρόντισε για τη σύλληψη της ίδιας και δύο μελών της διοίκησης του εργατικού κέντρου Πάτρας που ενημέρωναν τους εργαζομένους της για το συλλαλητήριο (https://oudensxolion.gr/?p=4987, https://oudensxolion.gr/?p=4974).
Η Καλλιμάνης ανήκει πλέον στον τούρκο Niyazi Önen. Γιατί του “καίγεται καρφί” του τούρκου για το έγκλημα των Τεμπών;
Ξεπληρώνει γραμμάτια για την σκανδαλώδη εξαγορά της. Οι τράπεζες κούρεψαν τα δάνεια σε ποσοστό 90% (https://www.bankingnews.gr/epixeiriseis/articles/573828/oi-trapezes-koyrepsan-kata-90-ta-daneia-kallimani-stous-toyrkous-eno-oi-ellines-daneioliptes-xanoun-ta-spitia-tous), το δε δημόσιο τα δικά του σε ποσοστό 87%.
ΥΓ 3. Εκατόν σαράντα εκατομμύρια το μήνα στοίχιζαν μόνο τα τρολ του Ζελένσκι (https://oudensxolion.gr/?p=4862).
Τεράστιο φαγοπότι η “σωστή πλευρά της ιστορίας”.
Τώρα που ΗΠΑ και Σλοβακία ζητάνε τα λεφτά τους πίσω από τον ηττημένο χιτλερίσκο (https://oudensxolion.gr/?p=4996) τι θα γίνει με τα δικά μας ;
ΥΓ 4. Στα μουλωχτά μας φέρνουν τους λαθρομετανάστες που διώχνει η Γερμανία (https://oudensxolion.gr/?p=4840) αδιαφορώντας ακόμη κι αν πρόκειται για γνωστούς εγκληματίες (https://oudensxolion.gr/?p=4897).
Δείτε πώς διασκεδάζουν με τον ιδρώτα των ελλήνων στο νέο τους σπίτι που τράπεζες και funds πήραν απ’ τους έλληνες (https://oudensxolion.gr/?p=4831).
Ο Άρης Τάτσης είναι δικηγόρος Άρτας (https://aristatsis.gr/, https://oudensxolion.gr/, x: @aristatsis1, vk: Aris Tatsis, fb: Άρης Τάτσης).