Γράφει ο Άρης Ι. Τάτσης.
Μου βγήκε να πάω χριστουγεννιάτικα ένα ταξίδι στο εξωτερικό.
Έψαξα τις ιστοσελίδες των ταξιδιωτικών γραφείων. Όλα περίπου τις ίδιες τιμές είχαν. Γιατί να μη διαλέξω λοιπόν γραφείο από τα Γιάννενα που τα έχω και δίπλα μου; Παμβώτις τράβελ λοιπόν και Βουδαπέστη (για την ακρίβεια Βελιγράδι, Βουδαπέστη, Νις).
Το πανηγύρι ξεκίνησε στο συνοριακό σταθμό των Ευζώνων (σύνορα Ελλάδας – Σκοπίων, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%8D%CE%B6%CF%89%CE%BD%CE%BF%CE%B9_%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CF%82).
Αρχικώς ο οδηγός σταμάτησε για να επισκεφθούμε τα duty free. Όταν όμως ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε, μας ανακοίνωσε ότι υπάρχει διαρροή λαδιού, οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα μέχρι να επιδιορθωθεί η βλάβη. Ενδιάμεσα αυτός πρόσθετε λάδι, έκανε ελέγχους και κυρίως τηλεφωνούσε για να βρει τεχνική βοήθεια ή κάποια άλλη λύση.
Πλην όμως μια ώρα νωρίτερα είχαμε σταματήσει και στα olympus plaza στην Εγνατία στο δρόμο προς Θεσσαλονίκη, λίγο πριν στρίψουμε προς Ευζώνους. Εκεί τον είδα να πλένει τα χέρια του με σαπούνι και νερό. Άρα και εκεί κάτι μαστόρευε.
Η λιμνούλα με το “λάδι” που άφησε το λεωφορείο από τη διαρροή μισής ώρας ήταν ένα κυκλάκι διαμέτρου 20 περίπου εκατοστών. Πράγματι αν είσαι τυχερός, ώστε να την προσέξεις, ούτε που το σκέφτεσαι να συνεχίσεις το δρόμο σου, ιδίως για ατέλειωτα χιλιόμετρα και μάλιστα στο εξωτερικό (η διαδρομή μέχρι Βελιγράδι ήταν 560 χιλιόμετρα, http://gr.apostaseis.himmera.com/apostaseis-efzonoi-og-veligradi-katefthynsis-chartes-40519.html).
Έλα μου όμως που δε σου πάει στο μυαλό να ξαπλώνεις κάτω από το αυτοκίνητό σου σε κάθε στάση για να δεις μήπως έχει καμιά διαρροή το αυτοκίνητό σου. Αν είσαι τυχερός και υπάρξει κάποια ένδειξη από τα όργανα του αυτοκινήτου, που πλέον συνήθως είναι ηλεκτρονικά πάει καλά.
Ρώτησα για τις ενδείξεις στο καντράν. Ο οδηγός μου απάντησε ότι όλα έδειχναν κανονικά και δεν είχε αυξηθεί η θερμοκρασία του κινητήρα.
Η διαρροή έσταζε περίπου κάτω από το διαφορικό. Με το μέγεθος που είχε, αν δεν ξάπλωνες από κάτω δε θα την πρόσεχες. Ρωτήστε όποιον οδηγό λεωφορείου ή νταλικέρη θέλετε. Ξαπλώνουν κάτω από τα αυτοκίνητά τους σε κάθε στάση;
Άρα το συμπέρασμα είναι απλούστατο. Το Παμβώτις τράβελ ήξερε πολύ καλά ότι το λεωφορείο είχε πρόβλημα, αλλά για το παραδάκι μας φόρτωσε πάνω του κι είπε στον οδηγό να ρίχνει τακτικά μια ματιά για να μην κάψει τη μηχανή.
Ήμουν έτσι κι αλλιώς υποψιασμένος για την εντελώς αντιεπαγγελματική συμπεριφορά του γραφείου. Μου το είχαν δείξει με τη σύμβαση που μου είχαν ζητήσει να υπογράψω. Καμαρώστε:
PAMVOTIS TRAVEL
N.ΖΕΡΒΑ 7-9 ΙΩΑΝΝΙΝΑ Τηλ: 2651 0 34774, Fax: 2651 0 37779
e–mail: pamvoioa@otenet.grsite: www.pamvotistravel.gr
ΣΥΜΒΑΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΠΕΛΑΤΗ No 12
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ:PAMVOTIS TRAVEL | ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ : 15/12/2023 | |||||||
ΤΑΞΙΔΙ: ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ – ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ – ΝΙΣ | ||||||||
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 23/12/2023 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ: 28/12/2023 | ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ: ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ | |||||||
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΑΞΙΔΙΟΥ/ΗΜΕΡΕΣ: 6 | ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΕΙΣ: (1) ΔΙΑΝ/ΣΗ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ (3) ΔΙΑΝ/ΣΕΙΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ (1) ΔΙΑΝ/ΣΗ ΝΙΣ | |||||||
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ(όπως αναφέρονται στην ταυτότητα ή το διαβατήριο) | ||||||||
ΕΠΩΝΥΜΟ | ΟΝΟΜΑ | ΤΥΠΟΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ | ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ | |||||
ΤΑΤΣΗΣ | ΑΡΗΣ | 1 ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΑ | 4**** | |||||
ΠΡΟΣΟΧΗ : Ο/ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΕΛΑΤΗΣ/ΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΟΠΩΣ ΔΟΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΑΣ.ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΧΘΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ Ή ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΕΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ. | ||||||||
ΚΟΣΤΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ: | ΤΙΜΗ | ΑΤΟΜΑ | ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ | |||||
ΚΑΤ’ΑΤΟΜΟ ΣΕ ΔΙΚΛΙΝΟ – ΤΡΙΚΛΙΝΟ | 475 € | 1 | Τα Τα τρίκλινα δωμάτια των ξενοδοχείων είναι δίκλινα με προσθήκη extra κρεβατιού ή ράντζου. Υπάρχει περιορισμένος αριθμός μονόκλινων – τρίκλινων δωματίων , ενημερωθείτε πρώτα από τον ταξιδιωτικό σας πράκτορα . Στην κράτησή σας δηλώνεται εάν υπάρχει κάποια αλλεργία ή διατροφική συνήθεια ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεται να γνωρίζουμε .Υπάρχει δυνατότητα για extra ταξιδιωτική ασφάλεια με καλύψεις για τον κορωνοϊό και όχι μόνο, πριν και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. ( 5 ευρώ / κατά άτομο) ** Ρωτήστε μας για λεπτομέρειες** Μεε Μετά την υπογραφή της παρούσας σύμβασης και με την κατάθεση της προκαταβολής / εξόφλησης σε περίπτωση ακύρωσης από την πλευρά του πελάτη , δεν επιστρέφονται χρήματα λόγω δέσμευσης -εξόφλησης των ξενοδοχείων. Εάν δεν συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των συμμετεχόντων , η εκδρομή θα πραγματοποιηθεί με mini bus 20 θέσεων που διαθέτει η εταιρία μας . Εάν το δελτίο εγγραφής δεν επιστραφεί υπογεγραμμένο από τον πελάτη, το PAMVOTIS TRAVEL , δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν προβλήματα. Βεβαιώνω ότι έχω διαβάσει , κατανοώ και συμφωνώ με όλα τα παραπάνω. ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΠΕΛΑΤΗ : | |||||
ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΜΟΝΟΚΛΙΝΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΣΥΝΟΛΟ : ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΜΕ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΕΜΒΑΣΜΑ | 180 € 655 € | 1 1 |
ΔΗΛΩΣΗ ΠΕΛΑΤΗ
Διάβασα προσεκτικά τους γενικούς όρους συμμετοχής του εντύπου, τους οποίους και αποδέχομαι εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων που αναφέρονται στο δελτίο εγγραφής και είμαι εξουσιοδοτημένος για την εγγραφή τους στο παρόν ταξίδι.
- Σε περίπτωση μη εκτέλεσης της σύμβασης αυτής ή πλημμελούς εκτέλεσης αυτής, ο πελάτης πρέπει να ενημερώσει για τα παράπονα του γραπτώς εντός επτά(7) ημερών από την επιστροφή του στο Γραφείο Γενικού Τουρισμού Pamvotis Travel .
- Το ταξιδιωτικό γραφείο ευθύνεται για το επισυναπτόμενο πρόγραμμα οργανωμένου ταξιδιού όχι όμως και για κάθε άλλη δραστηριότητα που αναφέρεται ως προαιρετική.
- Βεβαιώνω ότι τα άτομα που αναφέρονται στο δελτίο εγγραφής θα ενημερωθούν από εμένα και θα φροντίσουν για τις λεπτομέρειες του ταξιδιού σχετικά με έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων και βίζες.
- To check-in και check-out στα δωμάτια γίνεται βάσει διεθνών ξενοδοχειακών κανονισμών.
- Επί πλέον το γραφείο έχει φροντίσει για την ασφάλιση του εκδρομέα με την υπογραφή ασφαλιστικών συμβολαίων γενικής αστικής ευθύνης.
ΠΕΛΑΤΗΣ ΤΟ PAMVOTIS TRAVEL
Πλην όμως το Παμβώτις τράβελ δεν έχει νομική προσωπικότητα για να αναλαμβάνει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Υπάρχει η εταιρία “Pamvotis travel” ΙΚΕ (https://publicity.businessportal.gr/company/145766029000).
Δηλαδή η σύμβαση που υπέγραψα δε λέει με ποιον έχω να κάνω. Επίσης ποτέ δε μου την έστειλαν πίσω υπογεγραμμένη και από αυτούς.
Τα πρόσεξα αυτά βέβαια, αλλά όταν μου έστειλαν τη σύμβαση είχα ήδη πληρώσει τα χρήματα.
Ήταν τυχαία λοιπόν η παράλειψη αναφοράς της εταιρίας στη σύμβαση ή προμελετημένη, ώστε να δυσκολευτεί κάποιος πελάτης που θα ήθελε να ασκήσει αγωγή κατά της εταιρίας; Μη βιαστείτε να κρίνετε από τώρα. Απλώς κρατήστε το ερώτημα στο πίσω μέρος του μυαλού σας.
Φρόντισα λοιπόν να είμαι πολύ προσεκτικός με την εκδρομή. Κυρίως φρόντισα να έχω πολλά χρήματα διαθέσιμα (σε μετρητά και κάρτα) για παν ενδεχόμενο και κυρίως “τα μάτια μου δεκατέσσερα”. Κι έτσι πρόσεξα που ο οδηγός σαπούνιζε τα χέρια του πριν ξεκινήσουμε από olympus plaza προς Ευζώνους.
Καθόλου δε με πτόησε η βλάβη του λεωφορείου. Ο λόγος είναι απλούστατος. Για κάποιον που έχει μεγαλώσει σε μελισσοκομικό φορτηγό η διαμονή σε τουριστικό λεωφορείο μοιάζει με παλάτι. Κι αν μέναμε ένα βράδυ στο λεωφορείο, τι θα πάθαινα;
Εκμεταλλεύτηκα λοιπόν το χρόνο της αναμονής στους Ευζώνους για να σπάσω τον πάγο μεταξύ των ταξιδιωτών. Είχα πληρώσει τόσα λεφτά για να περάσω καλά.
Καθώς λοιπόν περιμέναμε, μαθαίνω ότι ένας από τους ταξιδιώτες έχει συνεργείο αυτοκινήτων. Σιγά μη δεν έπιανα κουβέντα.
Τα πράγματα ήταν απλούστατα. Διέρρεε νερό και όχι λάδι. Απλώς για να μην παγώνει το νερό του προσθέτουν παραφλού, το οποίο δίνει μια κάπως ελαιώδη υφή στο μείγμα που ρέει στο σύστημα ψύξης του κινητήρα (αυτό που λέμε το νερό του ψυγείου της μηχανής). Από την πρώτη στιγμή που το διαπίστωσε ο άνθρωπος το είπε και στον οδηγό. Ο άλλος συνέχισε να προσθέτει λάδι.
Το συμπέρασμά μου ήταν απλούστατο. Ο οδηγός ήταν παντελώς ανεπαρκής. Είναι αδιανόητο να φορτώνεσαι στην πλάτη σου τόσους ανθρώπους χωρίς στοιχειώδεις γνώσεις μηχανολογίας. Τόσο απλά.
Πέραν τούτου όμως σαφέστατα υπήρχε και γενικότερο ζήτημα διανοητικής επάρκειας. Δε γίνεται να είσαι πάνω από 10 χρόνια επαγγελματίας οδηγός και να μην ξέρεις αν το αυτοκίνητό σου χάνει λάδι ή νερό. Είναι σα να μην ξέρει η πόρνη τι είναι το σουτιέν και τι η ζαρτιέρα.
Νομίζετε ότι το παρακάνω εξευτελίζοντας δημοσίως έναν εργαζόμενο; Περιμένετε το τέλος του άρθρου για να κρίνετε.
Και πάλι δεν πτοήθηκα. Σωστά οδηγούσε. Απλώς πλέον δεν του είχα την παραμικρή εμπιστοσύνη.
Αφού έσπασε αρκετά ο πάγος, θυμήθηκα ότι μου είχα τάξει ποτό στο Βελιγράδι.
Φρόντισα λοιπόν να επικοινωνηθεί στο γραφείο ότι δεν το είχαμε σε τίποτα να ανεβεί μια δημοσίευση στο facebook ότι μείναμε αμανάτι στα ελληνοσκοπιανά σύνορα.
Ω του θαύματος από εκεί που περιμέναμε να βρεθεί κανένας μάστορας σε κοντινό χωριό για να επισκευάσει το λεωφορείο επιτόπου, χρησιμοποιώντας δηλαδή ως υλικά τις σοκολάτες από τα duty free, μας ενημέρωσαν ότι μέσα σε μια ώρα θα ερχόταν να μας πάρει άλλο λεωφορείο του ίδιου γραφείου που όλως τυχαίως και συμπτωματικά ήταν στη Θεσσαλονίκη και διαθέσιμο.
Πράγματι στην ώρα που μας ανακοίνωσαν έφτασε το άλλο λεωφορείο, φορτώσαμε τις αποσκευές μας και συνεχίσαμε τη διαδρομή μας.
Κάποιοι ήδη αναρωτιέστε πώς έκανα την παλαβομάρα να συνεχίσω διαδρομή στο εξωτερικό με αυτό το γραφείο κι αυτό τον οδηγό. Ρωτήστε τους συνταξιδιώτες μου που είχαν και μικρά παιδιά.
Εγώ έχω κάνει και πολύ χειρότερα. 1993 -1994 ήμουν φοιτητής στην Αθήνα. Ο πατέρας Μητσοτάκης είχε δώσει τα λεωφορεία ως ρουσφέτι σε τυχάρπαστους ψηφοφόρους του. Αυτούς τους είχαν ρημάξει οι συνδικαλιστές των απολυμένων, με προεξάρχοντες τους περίφημους Σταμούλο και Κολλά (https://www.mixanitouxronou.gr/to-xevrakoma-ton-odigon-sep-stin-omonia-i-apolisi-8-500-ergazomenon-tis-eas-se-mia-nichta-i-18mines-sigkrousis-me-ta-mat-kata-tis-idiotikopiisis-ton-leoforion/), οι οποίοι συχνότατα χρησιμοποιούσαν τακτικές ανταρτοπολέμου. Ένα τζην μπουφάν είχα. Έμπαινα λοιπόν στο λεωφορείο κι ο οδηγός που του έδινα χρήματα δεν ήξερε αν είμαι επιβάτης ή απολυμένος κι είχα σκοπό να τον δείρω. Σε μια διαδρομή λοιπόν ο οδηγός παραμιλούσε από την τεράστια ψυχολογική πίεση. Ακόμα το σκέφτομαι τι βλακεία έκανα που δεν κατέβηκα στην πρώτη στάση για να συνεχίσω με τα πόδια.
Αφού όμως πήγα με τον άλλο που παραμιλούσε, σιγά μη με πτοούσε που ο γιαννιώτης πρόσθετε λάδι σε αυτοκίνητο που έχανε νερό.
Φτάσαμε λοιπόν στο Βελιγράδι.
Μας είχαν τάξει ξεναγό στο Βελιγράδι και όλες τις μέρες στη Βουδαπέστη. Τη μικρή και ταπεινή Νις θα τη βλέπαμε μόνοι μας.
Έτυχε λοιπόν μια έκτακτη υποχρέωση στην ξεναγό, οπότε ήρθε μια άλλη σε αντικατάστασή της. Σιγά το πρόβλημα. Απλώς κι αυτή είχε φορτωμένο πρόγραμμα, οπότε μας είπε δυο πράγματα την ώρα που τρώγαμε κι έπρεπε να φύγει.
Καλή κοπέλα και πολύ καλή στη δουλειά της.
Καθόλου δε με πείραξε που έφυγε. Τι να τον κάνω τον ξεναγό 10 η ώρα το βράδυ στο Βελιγράδι; Ποτό ήθελα. Και μόνος μου να ήμουν, οι κοπέλες της ρεσεψιόν θα μου έλεγαν που να πάω.
Τελικά μας πήγε μια μικρή βόλτα με τα πόδια ο οδηγός.
Το επόμενο πρωί το πρόγραμμα περιλάμβανε μικρή περιήγηση στο Βελιγράδι πριν αναχωρήσουμε για Βουδαπέστη.
Περιέργως ήταν και πάλι απασχολημένη η βασική ξεναγός. Καθόλου περιέργως ήταν απασχολημένη η αστεράτη ξεναγός που μας υποδέχθηκε.
Όπως θα δείτε και παρακάτω είναι περιζήτητοι οι ξεναγοί. Αυτοί που ξεχωρίζουν προφανώς είναι κι ιδιαίτερα καλοπληρωμένοι και δεν προλαβαίνουν οι άνθρωποι να πάρουν ανάσα, ιδίως τις γιορτινές μέρες.
Έμεινα βεβαίως με την εντύπωση ότι βασική ξεναγός δεν υπήρχε. Δώσαν δυο δραχμές στην αναπληρωματική ξεναγό έτσι για να μας τη δείξουν.
Ξεκινήσαμε για Βουδαπέστη. Το πρόγραμμα περιελάμβανε ένα δείπνο στο ξενοδοχείο κάθε μέρα εκτός από μία, αυτή τη μέρα που θα πηγαίναμε από Βελιγράδι προς Βουδαπέστη. Ο λόγος ήταν ότι για τους ούγγρους το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων είναι πολύ σημαντική οικογενειακή γιορτή, οπότε παρατάνε τα λεφτά των τουριστών και νοιάζονται για το γιορτινό οικογενειακό δείπνο.
Γι’ αυτό ο οδηγός μας ανακοίνωσε ότι θα σταματούσε στο δρόμο σε κατάστημα που μας περιέγραφε ως κάτι ανάμεσα σε ψησταριά και ταβερνείο. Καθώς ήμασταν ακόμη σε σερβικό έδαφος, μας πρότεινε να δοκιμάσουμε την ονομαστή πλιεσκαβίτσα (https://www.news247.gr/food/pljeskavica-to-serviko-xampourgker/). Πριν ξεκινήσω είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά για τσεβάπι (https://travelshare.gr/fagito-sti-servia-10-piata-dokimaseis/), αλλά εκεί θα τα χαλάγαμε;
Τελικώς το ταβερνείο – ψησταριά αποδείχθηκε ένα τρισάθλιο olympus plaza της εθνικής οδού. Μπροστά του οι πιτσαρίες της Άρτας είναι παλάτια χρυσοστόλιστα που λες ότι όπου να ‘ναι θα ξεκαμπίσουν (εμφανιστούν στα αρτινά) χαρέμια με διαμάντια (https://www.youtube.com/watch?v=xJNcxGjU18g). Όλη η κουζίνα του, μαζί με το ταμείο, δεν ήταν δυο επί τρία μέτρα. Μια καψερή σέρβα θείτσα προς βάβω (https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B2%CE%AC%CE%B2%CF%89) προσπαθούσε μόνη της να ταΐσει 37 νοματαίους που της έσκασαν μύτη ξαφνικά, χωρίς αυτή να έχει κάνει την παραμικρή προετοιμασία.
Φώναξε την πιθανότατα νύφη της, η οποία ήρθε αγουροξυπνημένη από το μεσημεριανό ύπνο με τις παντόφλες. Αλλά η νύφη έκανε λευκή απεργία. Ούτε μια σακούλα με προτηγανισμένες πατάτες δεν έριξε στη φριτέζα. Έκανα τη σκέψη ότι άλλος έκανε λευκή απεργία σε άλλους τομείς, οπότε απάντησε με αντίπραξη η νύφη, αλλά την κράτησα (τη σκέψη) για τον εαυτό μου.
Η καψερή θείτσα προς βάβω λοιπόν προσπαθούσε να πάρει παραγγελίες, να εξηγήσει σε καθένα ξεχωριστά αν παίρνει ευρώ, αν δίνει ρέστα σε ευρώ, αν δέχεται ελληνικές χρεωστικές κάρτες, να πληρωθεί και να δώσει τα ρέστα και ενδιάμεσα και όταν προλάβαινε να ψήσει και κανένα κατεψυγμένο μπιφτέκι για την πλιεσκαβίτσα.
Ευλόγως τα έψηνε ένα ένα για να μην τα κάψει, αφού δεν προλάβαινε να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.
Οι τιμές ήταν πανάκριβες σε σχέση με την παρεχόμενη ποσότητα και ποιότητα. Η πλιεσκαβίτσα σερβιριζόταν με δυο πατάτες μετρημένες. Εκτιμώ ότι αυτό δε συνέβαινε από τσιγκουνιά της θείτσας – βάβως, αλλά ποιος θα τις τηγάνιζε τις ρημάδες αφού η άλλη έκανε λευκή απεργία;
Ήταν το τελευταίο σημάδι που περίμενα. Συνδικάλισα τους περισσότερους να μην παραγγείλουν καν. Τους έταξα πως θα έκανα τα αδύνατα δυνατά (“θα κόψω το λαιμό μου” το λέμε στα αρτινά) και θα έβρισκα αξιοπρεπέστατο και φθηνότερο φαγητό στη Βουδαπέστη.
Πράγματι οι περισσότεροι δεν παρήγγειλαν καν. Αλλιώς εκεί θα κάναμε Χριστούγεννα. Αφού φύγαμε όμως δεν πρόλαβα να εξακριβώσω γιατί έκανε τη λευκή απεργία η νύφη.
Παραδόξως μόλις μπήκαμε στο λεωφορείο ο οδηγός μας ανακοίνωσε ότι θα βρίσκαμε ανοιχτά κάποια εστιατόρια στη Βουδαπέστη. Άνοιξαν φαίνεται σε ένδειξη συμπαράστασης στη λευκή απεργία της σέρβας νύφης.
Στη Βουδαπέστη πράγματι τα περισσότερα εστιατόρια ήταν κλειστά λόγω αργίας, αλλά δεν ήταν καθόλου λίγα κι αυτά που βρήκαμε ανοιχτά. Φάγαμε κανονικότατα ποιοτικό ουγγρικό φαγητό σε καλές τιμές.
Κι ήρθε η ώρα για μια βασική διευκρίνιση. Όποιος δεν καταλαβαίνει από μόνος του γιατί έγινε αυτό, δε χρειάζεται να του το πω εγώ. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαβάζει τα άρθρα μου. Ας πάει να πιάσει κουβέντα με τον Γιώργο Παπανδρέου για την κλιματική αλλαγή και την πράσινη ανάπτυξη κι ας γραφτεί ακόλουθος του Μητσοτάκη στο τικτόκ.
Την επόμενη μέρα είχαμε έλληνα ξεναγό. Αλλά ήταν παντελώς ανεπαρκής. Μας ζάλιζε το κεφάλι με άπειρες άσχετες λεπτομέρειες. Η παράθεση των πληροφοριών δεν είχε κανένα ειρμό. Ήταν λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμένοι. Όλοι, μα όλοι, τακτικά φεύγαμε, “καθαρίζαμε” το κεφάλι μας κι επιστρέφαμε. Δεν τον αντέχαμε με τίποτα.
Για καλή μας τύχη ο βασικός ξεναγός έχει οικογένεια, οπότε δε μπορούσε να μας συνοδέψει στη βραδινή κρουαζιέρα στο Δούναβη. Ως αντικαταστάτης ήρθε πάλι έλληνας.
Το παλικάρι ήταν καταπληκτικό στη δουλειά του. Οι πληροφορίες του για φαγητό, ποτό, ψώνια, βόλτες ήταν ακριβέστατες και κυρίως απλούστατες. Η ξενάγησή του ήταν ένα κι ένα κάνουν δυο. Αυτό είναι αυτό, το άλλο το άλλο και ολόσωστα μας άφησε και χρόνο για να απολαύσουμε τη διαδρομή και το κρασί που μας κέρασαν οι ούγγροι. Δεν πήγαμε στη Βουδαπέστη χριστουγεννιάτικα ούτε για να γίνουμε προφεσόροι ιστορίας ούτε για να πονοκεφαλιάσουμε.
Την ίδια άποψη είχαν όλοι οι έλληνες που συναντήσαμε. Όλοι έπιναν νερό στο όνομά του. Ακριβώς γι’ αυτό ήταν περιζήτητος. Τέλειωσε τη δουλειά του με εμάς κι έφυγε τρέχοντας. Εύλογο.
Αντίθετα ο βασικός ξεναγός μας κυκλοφορούσε με τρύπιο παπούτσι. Είναι προφανές ότι για να κυκλοφορεί κανείς χειμώνα με τρύπιο παπούτσι στη βροχερή Βουδαπέστη έχει δραματική ένδεια. Μας είπε ότι έχει τέσσερα παιδιά.
Έχω ζήσει φτώχεια καταραμένη. Και τις ανάγκες των ανθρώπων έμαθα να σέβομαι και βεβαίως δε μου “έπεσε η υπόληψη” που ο ξεναγός είχε τρύπιο παπούτσι.
Απλώς είναι μια ακόμα ένδειξη του τι έζησα επί έξι μέρες. Σταθερά και μονίμως το γραφείο έκανε φτηνιάρικες και εντελώς αναξιοπρεπείς επιλογές εις βάρος μας.
Είναι σαφές ότι ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά. Κι ακριβώς γι’ αυτό δεν τον προτιμούν, οπότε ζει τη φτώχεια του. Μάλιστα από τα λίγα που άκουσα το πνευματικό δυναμικό του δεν είναι καθόλου αμελητέο. Αν έκανε κάτι που του ταιριάζει θα ήταν πολύ καλός. Έχει τη δυνατότητα. Ας το βρει κι ας το πράξει.
Η “στραβή” ξενάγηση δεν είναι κάτι τόσο επουσιώδες, όσο σας φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αφού μας έταξαν ξεναγούς κι εγώ κι οι άλλοι συνταξιδιώτες δεν κάναμε προεργασία από το σπίτι μας. Κανένας μας δεν είχε καν χάρτη μαζί του.
Είναι πανεύκολο να προσανατολιστεί κανείς στο κέντρο της Βουδαπέστης (της Πέστης). Ουσιαστικά είναι τετραγωνισμένο και καθεμία από τις παράλληλες λεωφόρους οδηγεί σε μια γέφυρα του Δούναβη που ξεχωρίζουν μεταξύ τους, καθώς έχουν διαφορετικά χρώματα. Κάπου ανάμεσα σ’ αυτές τις παράλληλες λεωφόρους γίνεται όλο το νταβαντούρι. Αν σου πουν δυο πράγματα και περπατήσεις και λίγο σου φαίνεται παιχνιδάκι. Κάποιος όμως πρέπει να σου πει δυο πράγματα.
Παράδειγμα. Βασική εμπορική οδός, η Ερμού της Βουδαπέστης, είναι η οδός Βάτσι (https://www.budapestbylocals.com/vaci-street/). Στα ουγγρικά ουτ (ut) λέγεται η λεωφόρος και ούτσα (utca) η οδός. Τα ουγγρικά είναι απλά λατινικά που προφέρονται με τη λαϊκή προφορά των λατινικών. Τόσο απλά. Αν σου τα πει αυτά τα στοιχειώδη κάποιος, εύκολα μπορείς να συνεννοηθείς με τους ντόπιους. Αν δε σου τα πει, ακούς τον ξεναγό και τον οδηγό να λένε “Βατσιούτσα”, τους κοιτάς σα χάνος, αλλά δε σε νοιάζει, αφού έχεις ξεναγό. Μόλις όμως μείνεις χωρίς ξεναγό δε μπορείς να συνεννοηθείς με τους ντόπιους, παρότι αυτοί είναι ευγενέστατοι και έχουν όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουν, γιατί δεν πολυξέρουν αγγλικά. Οπότε μόλις συμβεί η ελάχιστη αναποδιά σκάει το πρόβλημα.
Την πρώτη μέρα μετά το πρόγραμμα της ξενάγησης μας άφησε ο οδηγός για ελεύθερη βόλτα στην πόλη. Θα μας έπαιρνε από το σημείο που μας άφησε. Εύκολο ήταν, δε μπορούσαμε να χαθούμε.
Ήταν η μέρα που θα έκανα το πρόγραμμα της γυμναστικής μου. Γυμναστήριο με βάρη δε βρήκα στους δρόμους απ’ όπου περάσαμε, οπότε αποφάσισα να γυρίσω στο ξενοδοχείο.
Στη Βουδαπέστη τα ταξί δε σταματάνε αν τους κάνεις σήμα στο δρόμο. Πρέπει να τα βρεις στην πιάτσα τους. Πριν μπεις, επιβάλλεται να ρωτήσεις τι θα σου κοστίσει, έστω και ως πρόχειρη εκτίμηση.
Έλα μου όμως που κανένας δε μας είπε που βρίσκονται οι ρημάδες οι πιάτσες των ταξί.
Βρήκα ένα ταξί που κάτι περίμενε. Ευγενέστατος άνθρωπος. Του είπα το όνομα του ξενοδοχείου. Μου απάντησε ότι στη Βουδαπέστη υπάρχουν τέσσερα με το ίδιο όνομα. Έπρεπε να του πω σε ποιο απ’ όλα ήθελα να πάω, αλλιώς θα τα παίρναμε με τη σειρά και αν ήμουν άτυχος, οπότε το πετυχαίναμε με την τελευταία, η βόλτα στη Βουδαπέστη μπορεί να μου κόστιζε ανάμεσα σε 100 με 150 ευρώ.
Του έδειξα την κάρτα που χρησιμεύει ως κλειδί της πόρτας του δωματίου. Η ρημάδα έγραφε μόνο Danubious Hotel (Danube είναι ο Δούναβης στα αγγλικά, οπότε Danubious σημαίνει παραδουνάβιο). Ο ίδιος ιδιοκτήτης δηλαδή έχει τέσσερα ξενοδοχεία στη Βουδαπέστη με το ίδιο όνομα. Με γεια του με χαρά του. Τα ξεχωρίζει βάζοντάς τους κι ένα άλλο όνομα. Εγώ ήμουν στο Danubious Hotel Hungaria. Αλλά κάποιος πρέπει να σου το πει.
Ευτυχώς μια κυρία από την παρέα είχε μαζί της τα χαρτιά που μας έδωσε το γραφείο όταν ξεκινήσαμε οπότε ο ταξιτζής με πήγε πανεύκολα. Με τα τσάτρα πάτρα αγγλικά του και τα αντίστοιχα δικά μου μέσα σε δύο – τρία λεπτά, που διήρκεσε η διαδρομή, μου έδωσε όλες τις βασικές οδηγίες – κατευθύνσεις.
Το διαπίστωσα εμπράκτως. Έτυχε και άκουσα δυο ελληνίδες, που είχαν έρθει μόνες τους, χωρίς γκρουπ, να ρωτάνε τους υπαλλήλους της ρεσεψιόν. Είχαν απλώσει και τους χάρτες τους κι άκρη δεν έβγαζαν. Ήταν φωστήρες οι ρεσεψιονίστες. Προσφέρθηκα να βοηθήσω. Δε χρειάστηκε καν να κοιτάξω το χάρτη. Τόσο απλό ήταν. Αλλά χρειάζεται κάποιος να σκεφτεί ότι πρέπει να σου πει τα βασικά.
Ποιος να το κάνει όμως αν σε βλέπει σα θύμα για να σου πάρει τα λεφτά;
Το Danubious ήταν άθλιο. Σε συμπεριφορά.
Το δείπνο που είχε κάθε μέρα ήταν στο στυλ του μπουφέ.
Τα φαγητά ήταν εντελώς άνοστα, τα πιάτα κάθε μέρα μόλις είχαν βγει από το πλυντήριο πιάτων έχοντας πάνω τους τα σχετικά νερά, η αίθουσα της τραπεζαρίας ήταν καταθλιπτική, για γλυκό είχε κάτι πάστες 2x2x2 εκατοστά. Καταξοδεύτηκε.
Κυρίως όμως υπήρχαν ακροβολισμένα 3-4 γκαρσόνια που μας κοιτούσαν βλοσυρά. Όλοι το ερμηνεύσαμε ότι ήταν το κίνητρο για να τους αδειάζουμε γρήγορα τη γωνιά. Όλοι είχαμε την εντύπωση πως αν αργούσαμε θα φορούσαν το κράνος της Βέρμαχτ και θα μας φώναζαν ράους (https://www.slang.gr/lemma/15701-raous).
Αντίθετα στα εστιατόρια της πόλης οι τιμές ήταν καλές, οι γεύσεις νόστιμες, το περιβάλλον υπέροχο κι η μουσική ταιριαστή.
Κατά τα λοιπά το Παμβώτις τράβελ μας είχε τάξει ότι το ταξίδι περιελάμβανε δείπνα βουδαπεστιώτικα.
Την πρώτη μέρα που μπήκε η καθαρίστρια στο δωμάτιό μου πήρε την κουρτίνα που υπάρχει στο μπάνιο για να μην “εξαπλώνονται” τα νερά όταν πλενόμαστε και μου την άφησε σουβενίρ στο διάδρομο από την πόρτα μέχρι το κρεβάτι.
Δεν είπα το παραμικρό σε κανέναν. Ακριβώς επειδή δεν είναι στις συνήθειές μου να “δίνω” τον εργαζόμενο στον εργοδότη για ψύλλου πήδημα. Περίμενα να δω τι συνέβη και γιατί (πχ μπορεί να μην προλάβαινε). Η καθαρίστρια κάθε μέρα έμπαινε στο δωμάτιο (εννοείται κατά την απουσία μου, αφού η εκδρομή είχε πρόγραμμα περιηγήσεων) και κανονικότατα άφηνε κουρτίνα και κουρτινόξυλο στη νέα τους θέση. Ίσως μου έστελνε μήνυμα να μην παχύνω.
Αφού περνούσα και μπορούσα να ολοκληρώνω κανονικότατα το πρόγραμμα της γυμναστικής μου δεν καταδέχτηκα να παραπονεθώ.
Τέτοια συμπεριφορά πάντως δεν είναι κανονική. Πριν πάμε στο Danubious ήμασταν σημαδεμένοι ως ανεπιθύμητοι φτωχοί συγγενείς. Σιγά μην τα κάνει αυτά και σε άλλους.
Στη διαδρομή από τη Βουδαπέστη προς τη Νις η σερβική αστυνομία βεβαίωσε μια τροχαία παράβαση εις βάρος του οδηγού. Η όλη διαδικασία δεν κράτησε πάνω από 5 λεπτά. Διευκρινίζω ότι η οδήγηση ήταν απολύτως ασφαλής. Δεν θα ανέφερα το παραμικρό αν η διήγηση αυτή δεν ήταν σημαντική για τη συνέχεια.
Παρένθεση: Κυκλοφορεί εντονότατα η φήμη ότι στα κράτη της βαλκανικής υπάρχουν αρκετά μπλόκα της τροχαίας που αφορμή ψάχνουν για να απειλήσουν ότι θα σας “γράψουν” για να αναγκαστείτε να τους δώσετε μπαξίσι (https://www.mybike.gr/topic/26658-montenegrobosnia-herzegovinakosovoalbania/). Αυτό που πράγματι διαπίστωσα με τα μάτια μου είναι ότι Σκόπια και Σερβία προς τεράστια τιμή τους αναγνωρίζουν το φαινόμενο της διαφθοράς και προειδοποιούν τον ταξιδιώτη με σχετικές αφίσες ήδη κατά την είσοδό του στη χώρα τους.
Οπότε για καλό και για κακό, αν σας βγάλει ο δρόμος προς τα κει, ας έχετε διαθέσιμη παραπανίσια “ρευστότητα”.
Αν κάποιοι από εσάς ξινίσατε με τη διαφθορά των γειτόνων μας, βγάλτε τη σκούφια σας και βαράτε τους.
Είναι εντελώς διαφορετικό, και βεβαίως ήσσονος σημασίας, αν κάποιοι επίορκοι αστυνομικοί είναι διεφθαρμένοι (όπως έχει βγει το όνομα των γειτόνων μας) και εντελώς διαφορετικό, και βεβαίως τεράστιας σημασίας, όταν είναι διεφθαρμένο το ίδιο το σύστημα τροχαίας αστυνόμευσης.
Εξηγώ: Το 2002 πήγα διακοπές στην Πάτμο. Για το ταξίδι Άρτα – Αθήνα είχα τη φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητό μου. Πήγαινε – έλα παραλίγο να μου πάρουν το δίπλωμα από τις παραβάσεις υπερβολικής ταχύτητας που μου βεβαίωσαν και τους αντίστοιχους βαθμούς ποινής με τους οποίους με φόρτωσαν στο point system (το ΣΕΣΟ, https://www.gocar.gr/useful/law/42121,Point_System_diplwma_odhghshs_.html). Κι όμως δεν “έτρεχα”. 100 – 110 σε εθνική οδό δεν τα λες και πολλά.
Δυο χρόνια αργότερα επέστρεφα από Αθήνα. Νύχτα κι άδειος δρόμος. Μετά την Κόρινθο (προς Πάτρα) με προσπερνάει ένα αυτοκίνητο με αισθητή διαφορά ταχύτητας. Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα στο ρυθμό μου. Λίγο αργότερα τον έφτασα. Λίγο που δεν πολυείχε χώρο για προσπέραση, λίγο που πήγαινα “σα νύφη από Δευτέρα” (οι βαθμοί στο point system παραγράφονται στην τριετία) τον άφησα μπροστά μου. Ξαφνικά “ξυπνάει” κι απομακρύνεται. Αρχικά νόμισα ότι οφειλόταν στην κούραση, ότι δηλαδή “κοιμήθηκε” και “ξύπνησε”. Συμβαίνει σε πάμπολλους. Δεν έδωσα σημασία. Κράτησα την ταχύτητά μου. Σε λίγο πάλι μπροστά μου να πηγαίνει “σαν κότα”. Από περιέργεια τον ακολούθησα στις αλλαγές ρυθμού. 140 και ξαφνικά 80. Και πάλι 140 κοκ. Κατάλαβα λοιπόν ότι απλά ο άνθρωπος ήταν ντόπιος κι ήξερε το δρόμο. Ήξερε λοιπόν που ήταν οι εντέχνως στημένες πινακίδες – παγίδες με το εντελώς άτοπο όριο των 80 χιλιομέτρων, όπου εντελώς τυχαία και συμπτωματικά στηνόταν η τροχαία. Τον άφησα τον άνθρωπο να με πάει μέχρι Πάτρα δείχνοντάς μου τις “κακοτοπιές”.
Με το νέο δρόμο νομίζω ότι το πρόβλημα αυτό έχει εξαλειφθεί.
Στην Άρτα από τον κόμβο των εργατικών κατοικιών μέχρι τη Φιλοθέη (Χαλκιάδες και Καλαμιά για τους μεγαλύτερους, Καλαμιά αναγράφουν οι πινακίδες) έχουμε μια μεγάλη ευθεία πάνω από 2 χιλιόμετρα. Πρόκειται για την παλιά εθνική οδό Άρτας – Ιωαννίνων. Η ορατότητα είναι άριστη. Λίγο πριν και λίγο μετά τη διασταύρωση με το δρόμο για Ρόκκα υπάρχουν πινακίδες που περιορίζουν το ανώτατο όριο ταχύτητας στα 60 χιλιόμετρα ανά ώρα. Γιατί; Εσείς γιατί λέτε;
Όλως τυχαίως και συμπτωματικά αστυνομικοί του τμήματος τροχαίας Άρτας κάθε μέρα κρύβονται σε κάτι γεφυράκια του παρακείμενου στην εθνική οδό αυλακιού και σημαδεύουν με το γνωστό μηχάνημα τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Την ώρα που μας “γράφουν” μας επισημαίνουν και πόσο φροντίζουν την οδική ασφάλειά μας.
Αν θέλετε να πάρετε ένα μέτρο της ευαισθησίας του τμήματος τροχαίας Άρτας για την οδική ασφάλεια, προσέξτε τη δική μου εμπειρία. Μέσα στο καλοκαίρι ένας πιτσιρικάς τρέχοντας με πάνω από 100 απογείωσε ένα κολωνάκι και μου το έστειλε πεσκέσι μέσα στο γραφείο μου.
Με αυτή την αφορμή πληροφορήθηκα από τους γειτόνους ότι τα τελευταία χρόνια στον ίδιο δρόμο έχουν γίνει 5 παρόμοια ατυχήματα. Πιτσιρικάδες πίνουν ποτό και γκαζώνουν. Μάλιστα ένας μπήκε με το αυτοκίνητο μέσα στο παρακείμενο σούπερ μάρκετ.
Ζήτησαν λοιπόν οι περίοικοι να διεξάγεται μια φορά το μήνα τροχαίος έλεγχος στο τέρμα της Αμβρακίας. Ήταν βέβαιο ότι αν “έγραφαν” δυο πιτσιρικάδες το εξάμηνο, θα το μάθαιναν και οι άλλοι, οπότε θα λυνόταν το πρόβλημα της ασφάλειας. Γιατί δεν έρχονται;
Και μια διευκρίνιση. Ήμουν μικρό παιδί όταν πρωτάκουσα τη φράση “μαζεύουν λεφτά”, η οποία αναφερόταν σε αστυνομικούς της τροχαίας που “έγραφαν”. Εξ όσων αντελήφθην κανείς δεν εννοούσε ότι εκβίαζαν για να δωροδοκηθούν. Εννοούσαν ότι μάζευαν λεφτά για το κράτος. Στη δική μου αξιακή θεώρηση αυτό είναι πολύ βαρύτερο αμάρτημα από τις μεμονωμένες περιπτώσεις διαφθοράς, οι οποίες ούτως ή άλλως υπάρχουν παντού. Τέλος παρένθεσης.
Φτάσαμε λοιπόν στη Νις.
Ο οδηγός μας άφησε να περιηγηθούμε λέγοντάς μας ελάχιστα λόγια “στα πεταχτά” για το που είναι τι. Ίσως ήθελε να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι ότι οι σέρβοι είναι ανοιχτόκαρδος και φιλόξενος λαός.
Αφού πέρασε η ώρα μας “συμμάζεψε” για να πάμε στο ξενοδοχείο. Τον ξανασταμάτησαν σέρβοι αστυνομικοί. Στα τρία έως πέντε λεπτά επέστρεψε. Μας είπε ότι τον “έγραψαν”. Κανένας από τους επιβάτες δε διαπίστωσε την παραμικρή παράβαση.
Αυτή τη φορά όμως συνελήφθημεν όλοι μαζί. Το περιπολικό πήγαινε μπροστά με αλάρμ και το λεωφορείο υποχρεούτο να ακολουθήσει. Ο οδηγός ήταν “ζεματισμένος”, λες και του είχαν ρίξει ένα καζάνι καυτό νερό. Από το “γράψιμο” των σέρβων στην εθνική οδό δεν είχε ιδρώσει το αφτί του.
Οι σέρβοι αστυνομικοί μας έδειχναν με το φλας που ήθελαν να στρίψουμε. Ο οδηγός μας είπε ότι του έδειχναν το δρόμο για το ξενοδοχείο.
Για να μη φοβηθούν τα “γυναικόπαιδα” (μαζί μας είχαμε γονείς παιδιών πέντε έως και δέκα χρονών) έλεγα αστεία που δεν εννοούσα. Αν χρειαζόταν θα “θυσίαζα” τα ποτά που είχα πάρει στη Νις. Εγώ είχα δυο μπουκάλια κρασί κι ένα λίτρο ρακίγια (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%BA%CE%AE). Ήξερα κι άλλους με “προμήθειες”. Αν χρειαζόταν θα έκανα το λεωφορείο κάπως έτσι (https://www.youtube.com/watch?v=cmsIiqn8GlI). Απλώς το ελαφρό ρεπερτόριο δεν είναι του γούστου μου.
Η Νις είναι μικρή. Όταν “έγραψαν” τον οδηγό οι σέρβοι είχαμε φτάσει στη γειτονιά του ξενοδοχείου. Παραδόξως οι σέρβοι δεν έβρισκαν το ξενοδοχείο και κάναμε σβούρες στα περίχωρα της Νις.
Σας έχει τύχει τόσο ευγενικός αστυνομικός που να σας “γράψει” κι αμέσως να σας συνοδέψει για το υπόλοιπο της διαδρομής, έτσι για να μην χαθείτε κι αναγκαστεί να σας ψάχνει η Νικολούλη;
Όσο βολοδέρναμε με τη “συνοδεία” των σέρβων αστυνομικών σκέφτηκα πως στα Γιάννενα δεν υπάρχει αστυνομικός που να μη μπορεί να βρει το Ήπειρος Palace ή το Du Lac (ξενοδοχεία στα Γιάννενα). Όταν φτάσαμε τελικά κατάλαβα ότι η κωμωδία ήταν ασύλληπτη. Εμείς μέναμε στο Tami Residendce Hotel. Καθώς βολτάραμε με τους σέρβους “ξεναγούς”, το λεωφορείο αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει της αυλή του Contantinus Palace Hotel για να κάνει μανούβρα για να γυρίσει πίσω. Τα δυο ξενοδοχεία τα χωρίζει ένας δρόμος. Ρίξτε μια ματιά στο google maps. Μάλιστα τα δυο ξενοδοχεία έχουν τον ίδιο ιδιοκτήτη (https://www.tamiresidence.com/eng). Η κωμωδία των σέρβων αστυνομικών ήταν απροκάλυπτη.
Όταν φτάσαμε ρώτησα τον οδηγό τι συνέβη. Μου είπε ότι μπήκε ανάποδα σε ένα δρόμο, τον σταμάτησε η τροχαία και τον “έγραψε”. Αυτός για να δικαιολογηθεί είπε ότι δε μπορούσε να πάει στο ξενοδοχείο νόμιμα από άλλο δρόμο. Οι σέρβοι αστυνομικοί λοιπόν προθυμοποιήθηκαν να του δείξουν το σωστό δρόμο, ώστε να αντιληφθεί το σφάλμα του. Αφού κι αυτοί ταλαιπωρήθηκαν και δε μπόρεσαν να πάνε στο ξενοδοχείο νόμιμα, του ζήτησαν συγνώμη, όταν φτάσαμε.
Βεβαίως τέτοιες βλακείες δεν τις πίστευα ούτε όταν ακόμη γελούσα με ανέκδοτα για τον Τοτό. Στο parking του Tami ήταν σταθμευμένα τουλάχιστον 15 αυτοκίνητα. Δεν έφτασαν όλοι αυτοί μπαίνοντας ανάποδα στον μονόδρομο. Επίσης το Tami είναι τετράστερο. Ο ιδιοκτήτης του δε θα το έχτιζε σε οικόπεδο που δεν έχει νόμιμη πρόσβαση. Για να βγάλει λεφτά το έφτιαξε, όχι για να το κοιτάει.
Καθαρά και ξάστερα. Ούτε στην Κολομβία δε συμπεριφέρονται έτσι αστυνομικοί αν θέλουν να εκβιάσουν να δωροδοκηθούν προκειμένου να αποσιωπήσουν τροχαία παράβαση. Προφανώς κάτι πολύ βαρύτερο είχαν βρει οι σέρβοι κι όλη η κωμωδία ήταν ένα μήνυμα “πόσο θέλεις να σε εξευτελίσουμε στους πελάτες σου μέχρι να μας δώσεις αυτό που θέλουμε;”.
Μη με ρωτήσετε αν τους δόθηκε αυτό που ήθελαν. Εμένα με ένοιαζε να γλιτώσω τα κρασιά μου (που τα γλίτωσα) και να προλάβω να πάω για ποτό στη Νις. Κι όπως αποδείχθηκε είχα δίκιο (για το ποτό στη Νις).
Ειρήσθω εν παρόδω ότι η εμπειρία μου λέει ότι αν μπλέξετε στο εξωτερικό δεν είναι σοφή επιλογή να εμπιστευτείτε τυφλά τους ντόπιους αστυνομικούς. Μπορεί να είναι ευσυνείδητοι, μπορεί και όχι. Εσείς θα το λύσετε; Το 2005 λοιπόν στο Δουβλίνο πέσαμε πάνω σε ένα πολυκατάστημα με πάμφθηνα πολύ καλά ρούχα. Βάλε – βγάλε ρούχα αφαιρέθηκα, οπότε μου έκλεψαν το πορτοφόλι, δηλαδή περίπου 1200 ευρώ (άλλες εποχές), το διαβατήριό μου και δύο αεροπορικά εισιτήρια. Αναζητήσαμε τον υπεύθυνο ασφαλείας. Πολωνός με βρωμόφατσα και μιλούσε όπως στις αμερικάνικες μαφιόζικες ταινίες. Είχε όλη την καλή διάθεση να μας δείξει τι κατέγραψαν οι κάμερες του καταστήματος, αλλά φοβόταν ότι θα αργήσουμε. Μας συμβούλευσε όμως να πάμε στην αστυνομία να υποβάλουμε μήνυση. Μας έδωσε και διεύθυνση και τηλέφωνο. Τότε δεν υπήρχαν τα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα που μόνο καφέ δεν φτιάχνουν, οπότε ζήτησα από τον υπεύθυνο ασφαλείας να μας βρει διεύθυνση και τηλέφωνο της ελληνικής πρεσβείας για να δούμε τι θα γίνει με το διαβατήριό μου. Πρόσεξα ότι δεν του πολυάρεσε η ιδέα. Του είπα λοιπόν ότι θα πάμε ανυπερθέτως στην πρεσβεία κι αν προλαβαίναμε και στην αστυνομία. Άλλωστε αυτή ήταν και η κατάσταση. Ήταν περίπου μία το μεσημέρι Παρασκευής και πετούσαμε Κυριακή. Με βαριά καρδιά ο υπεύθυνος ασφαλείας μας έδωσε διεύθυνση και τηλέφωνο της πρεσβείας. Πήγαμε λοιπόν στην πρεσβεία. 1:30 κι ήταν κλειστή. Χτυπάμε κουδούνι, χτυπάμε πόρτα, τίποτα. Αλλά αφού δεν είχαμε και τίποτα άλλο να κάνουμε, συνεχίσαμε να χτυπάμε. Στο μισάωρο βγήκε κάποιος που μας είπε ότι είναι ο υπεύθυνος ασφαλείας (με πολιτικά). Μας ζήτησε να φύγουμε γιατί θα καλούσε την αστυνομία. Του είπα ότι θα τον έκανα διάσημο στις εφημερίδες αφού παράτησε αναγκεμένο έλληνα στο εξωτερικό. Μου απάντησε ότι μόνη η γνώση της ελληνικής δεν αρκούσε για να πιστοποιήσει ότι είμαι έλληνας. Δεν του έφτανε ούτε το ελληνικό διαβατήριο της συντρόφου μου. Από έμπνευση άρχισα να τον βρίζω φωναχτά. Ούτε έφευγε ούτε αστυνομία καλούσε. Μετά από ένα τέταρτο βγήκε η πρόξενος. Ευγενέστατη μας κάλεσε μέσα. Με μια απλή υπεύθυνη δήλωση της συντρόφου μου, θα μου έδινε προσωρινό διαβατήριο, αρκεί βεβαίως να προσκόμιζα και μια φωτογραφία. Για να μη βολοδέρνουμε στο Δουβλίνο με τα πόδια κουβαλώντας τα ψώνια, αφού τα λίγα λεφτά που μας είχαν μείνει θα τα χρησιμοποιούσαμε για φαγητό και όχι για ταξί, πήγαμε στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τα πράγματα. Χτύπησε το τηλέφωνο της ρεσεψιόν. Ήταν ο πολωνός υπεύθυνος ασφαλείας: “Aris, you are a very lucky man, your wallet is found”. 12 κολλαριστά 100ευρα ακριβώς. Εσείς ξέρετε πόσα ακριβώς χρήματα έχετε στο πορτοφόλι σας ιδίως όταν ψωνίζετε; Αν πήγαινα στην αστυνομία όπως μου είπε, περιμένοντας ότι εκεί θα ρωτούσα τη διεύθυνση της πρεσβείας, ακόμα στο Δουβλίνο θα ήμουνα. Κλείνει η παρένθεση.
Αν λοιπόν οι σέρβοι αστυνομικοί το παράκαναν με την κωμωδία, με μια απλή δημοσίευση στο facebook ότι σέρβοι αστυνομικοί έχουν σε άτυπη ομηρία 36 έλληνες ταξιδιώτες, μεταξύ των οποίων και πεντάχρονα, θα ερχόταν η υπουργός τουρισμού της Σερβίας (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CE%AC%CF%84%CE%B9%CF%84%CF%82#:~:text=%CE%97%20%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%AC%CF%84%CE%B9%CF%84%CF%82%20(%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC,%CF%84%CE%BF%202020%20%CE%AD%CF%89%CF%82%20%CF%84%CE%BF%202022.) να μας κερνάει ρακίγια, αλλά δε μου αρέσουν οι επισημότητες κι οι τυπικούρες, οπότε προτίμησα να πάω για ποτό incognito.
Κατεβήκαμε και πήγαμε για φαγητό.
Λίγο πριν φτάσουμε στη Νις μας ενημέρωσε ο οδηγός ότι για φαγητό υπήρχε μενού κι αυτό για όλους περιελάμβανε κοτόπουλο. Οι περισσότεροι κατέβασαν τα μούτρα. Εγώ δεν έδωσα σημασία.
Οι μερίδες ήταν “κατοχικές”. Ελάχιστη σαλάτα λάχανο και μια “ιδέα” κοτόπουλο. Θα σέρβιραν και γλυκό, αλλά βιαζόμουν (για το ποτό) κι είπα να μην τους καταξοδέψω τους ανθρώπους.
Στη διπλανή αίθουσα γινόταν το γλέντι μιας εταιρίας. Μπήκα κατά λάθος πηγαίνοντας στην αίθουσα του εστιατορίου. Εμένα το γλέντι μου φάνηκε πλούσιο και κιμπάρικο. Εμείς ήμασταν οι φτωχοί συγγενείς.
Ήταν μήπως ακριβές οι τιμές στη Σερβία, οπότε δε μπόρεσε το Παμβώτις τράβελ να μας εξασφαλίσει αξιοπρεπές δείπνο;
Για μία νοστιμότατη σόπσκα (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B1_%CF%83%CF%8C%CF%80%CF%83%CE%BA%CE%B1), ένα τσεβάπι (https://travelshare.gr/fagito-sti-servia-10-piata-dokimaseis/), δύο κοτόσουπες και τρία ποτήρια κρασί (πριν το κοτόπουλο), όλα μεγάλες μερίδες, σε πολύ καλό εστιατόριο, πληρώσαμε 21 ευρώ. Για δύο τεράστιες πάστες, διπλές από αυτές που πωλούνται σε ελληνικά ζαχαροπλαστεία (μετά το κοτόπουλο) σε καφετέρια πλήρωσα 5 ευρώ. Για ένα μπουκαλάκι κρασί των 250 ή 330 ml (να με συμπαθάτε που πήγα για ποτό χωρίς τα γυαλιά της πρεσβυωπίας) σε πανέμορφο στέκι με ζωντανή υπέροχη μουσική (μια κιθάρα κι ένα ακορντεόν) πλήρωσα 390 δηνάρια, δηλαδή περίπου 3,30 ευρώ.
Πάμφθηνη λοιπόν η Νις. Το Παμβώτις τράβελ άφησε νηστικούς τους ταξιδιώτες του κατ’ επιλογή.
Την επόμενη μέρα επιβιβαστήκαμε από το πρωί στο λεωφορείο για την επιστροφή. Αφού ξεκινήσαμε, πληροφορήθηκα ότι ένας συνταξιδιώτης είχε πάθει διάστρεμμα στον αριστερό αστράγαλο. Το είχε πει στον οδηγό κι αυτός δε φιλοτιμήθηκε να πάρει μια σακούλα πάγο από το ξενοδοχείο.
Καθώς πλησιάζαμε στα σερβοσκοπιανά σύνορα ο οδηγός μας ανακοίνωσε πως είχε την πληροφορία ότι την ίδια περίπου ώρα με εμάς θα έφταναν στα σύνορα και αρκετά άλλα ελληνικά τουριστικά λεωφορεία. Μας παρακάλεσε λοιπόν, αν κάποιος δε επειγόταν για τουαλέτα, να “κρατηθούμε”, οπότε να πάρουμε καλύτερη θέση για το συνοριακό έλεγχο. Μας διαβεβαίωσε ότι υπήρχε βενζινάδικο στα 10 λεπτά μετά τα σύνορα.
Βρήκαμε μπροστά μας 7 λεωφορεία. Άλλα γεμάτα, άλλα μισογεμάτα. Υπήρχε μία όλη κι όλη ατομική τουαλέτα. Ήταν σε τέτοια κατάσταση, που κι απέξω να πέρναγες σε απόσταση μικρότερη των 2 μέτρων σε πήγαιναν σούμπιτο για εξέταση σύφιλης.
Ύψωμα, εδαφική ανισορροπία, τίποτα. Από τα ελληνοσκοπιανά σύνορα και πέρα όλα είναι επίπεδα. Κοιτάς και νομίζεις ότι η θέα εκτείνεται μέχρι την άκρη της γης. Δεντράκι δεν υπήρχε πουθενά, προφανώς για να μην τους κόβει τη θέα.
Οι άντρες ανακουφιστήκαμε πίσω από μια παρατημένη πλατφόρμα. Οι συνταξιδιώτισσες γκάνιαξαν (έσκασαν στα αρτινά, https://www.palo.gr/searsearch/?kwd=%CE%93%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%9E%CE%95&sf=1&so=1). Δυόμιση ώρες μείναμε στα σύνορα. Παραδόξως το λεωφορείο έμεινε στεγνό.
Εμείς πρώτη φορά περάσαμε τα σερβοσκοπιανά σύνορα σ’ αυτό το ταξίδι. Πηγαίνοντας δεν αργήσαμε, οπότε δεν αναζητήσαμε τουαλέτα. Σε όλα τα άλλα σύνορα υπήρχαν αξιοπρεπέστατες τουαλέτες. Ο οδηγός λοιπόν, που τα ήξερε όλα αυτά (και προφανώς είχε κάνει κουμάντο για την πάρτη του), αλλά το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να φτάσει μια ώρα αρχύτερα στα Γιάννενα, μας πήγε “σκαστούς”.
Σε δύο στάσεις στο δρόμο τον τραυματία τον υποβάσταξα εγώ για να πάει στην τουαλέτα. Έχω πάθει διάστρεμμα και στα δυο πόδια και ξέρω. Άλλοι με βοήθησαν κι εμένα.
Απόρησα όμως γιατί δεν προσφέρθηκε ο οδηγός να τον βοηθήσει τον άνθρωπο. Ήταν που είδε εμένα ή δεν του καιγόταν καρφί για τον τραυματία;
Περίμενα λοιπόν μέχρι τα Γιάννενα για να λύσω την απορία μου. Είπα στον τραυματία ότι θα κατέβαινα από τους πρώτους, ώστε να μεταφέρω τις αποσκευές μου στο αυτοκίνητό μου που έτσι κι αλλιώς ήταν σταθμευμένο πολύ κοντά. Αφού επέστρεψα αμέσως ο 70χρονος τραυματίας βολόδερνε με τη σύζυγό του, η οποία προσπαθούσε να κουβαλήσει τις αποσκευές δύο ανθρώπων και να υποβαστάζει και το σύζυγό της. Ο οδηγός τους “είχε γράψει” κανονικά. Για σιγουριά ρώτησα. Δεν προσφέρθηκε. Και κατά τη γνώμη μου κι αυτοί κακώς δεν το απαίτησαν.
Δεν έπαθα απολύτως τίποτα που έσυρα μια τροχήλατη βαλίτσα υποβαστάζοντας έναν άνθρωπο για είκοσι μέτρα. Σιγά το θέμα. Αλλά αυτό που έκανε ο οδηγός λέγεται γαϊδουριά. Τουλάχιστον στην Άρτα.
Σας έχω λοιπόν και μια λύση για να μη μπορεί να σας εκμεταλλευτεί ο κάθε απατεωνίσκος που παριστάνει τον επαγγελματία.
Εκδρομές δε διοργανώνουν μόνο τα ταξιδιωτικά γραφεία. Διοργανώνουν κι οι ορειβατικοί σύλλογοι. Εκδρομές καταπληκτικές και κυρίως πάμφθηνες.
Υπάρχουν κι απλές διαδρομές για τις οποίες δε χρειάζεστε ούτε εξοπλισμό ούτε ιδιαίτερη φυσική κατάσταση. Λίγες, αλλά υπάρχουν.
Αν το πείτε όμορφα στους διοργανωτές ότι πάτε μόνο για τη βόλτα, αν έχουν χώρο στο λεωφορείο, θα σας πάρουν.
Θα μπορείτε λοιπόν να συγκρίνετε καταστάσεις και τιμές.
Τις πιο value for money εκδρομές διοργανώνει η Πρέβεζα. Ακόμα πιο φθηνές εκδρομές, χωρίς να αμελεί την ποιότητα και τη διασκέδαση διοργανώνει το Αγρίνιο. Στην πιο όμορφη διαδρομή με πήγε η Άρτα.
Αν φορέσετε την καλύτερη διάθεσή σας κι είστε και τυχεροί, μπορεί να πέσετε πάνω σε κανένα γλέντι τρικούβερτο, ακόμα και στο λεωφορείο, ακόμα και χωρίς την παραμικρή βοήθεια από το “νερό που καίει”.
Αν σας δελέασα αρκετά, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σ’ αυτό τον κατάλογο (https://anevenontas.gr/oreivatikoi-kai-pezoporikoi-syllogoi-eooa-kai-ofoese/). Είναι κάπως παλιός, οπότε κάποιες διευθύνσεις δεν ισχύουν πλέον. Αλλά οι ισχύουσες είναι υπεραρκετές.
Μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων η ιδιοκτησία του Παμβώτις τράβελ έπινε στην υγεία των κορόιδων. Είπα να κεράσω κι εγώ ένα ποτάκι…
ΥΓ 1. Στη Βουδαπέστη βρίσκεται η πιο ξακουστή καφετέρια στον κόσμο, το περίφημο New York cafe (https://newyorkcafe.hu/en/). Από 9 η ώρα το πρωί έχει ουρά διακοσίων μέτρων ανθρώπων που ξεροσταλιάζουν στο κρύο καρτερικά για να μπουν για μια ώρα. Ξέρουν από πριν ότι στην ώρα τα γκαρσόνια θα τους πάρουν φλυτζάνια και ποτήρια για να τους τους δείξουν την εξώπορτα μπας και πάρουν σειρά οι επόμενοι.
Με έβαλε η παρέα να πάω κι εγώ. Είχαμε βέβαια την πληροφορία ότι το βράδυ “σπάει” η κίνηση, οπότε δε βρήκαμε καθόλου ουρά απέξω. Μόνο πέντε μέτρα ουρά μέσα στο καφέ.
Πραγματικά ο διάκοσμος είναι πολυτελέστατος. Οι καφετέριες της Άρτας όμως με έχουν μάθει πολύ καιρό τώρα ότι αν η καφετέρια φλερτικώς είναι μούγκα στη στρούγκα, δεν αξίζει μία. Έχω καφετιέρα και στο σπίτι.
Επίσης προσωπική μου εμπειρία είναι ότι ακόμα και σε παγκάκι μέσα στο ψοφόκρυο, αν ζεστάνεις την καρδιά της κοπέλας, την κάνεις να βλέπει αστράκια. Αν δεν της τη ζεστάνεις, που καθόλου δεν αποκλείεται, μιας και δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, και στα καλύτερα παλάτια δε θα περάσεις καλά. Τόσο απλά.
Το σέρβις αναγκαστικά ήταν αργό. Δε φταίνε τα γκαρσόνια. Ο ιδιοκτήτης ήταν τσιγκούνης, οπότε δεν είχε αρκετά.
Στο κρασί οι τιμές του ήταν υποφερτές. Πήρα την ακριβότερη επιλογή για ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Δεν πόνεσε η ψυχή μου. Στη Νις, αφού μου περίσσεψαν χρήματα μπήκα σε ένα σούπερ μάρκετ να πάρω κανένα κρασί για σουβενίρ. Το μπουκάλι του ίδιου κρασιού το πήρα 4 ευρώ στη Σερβία. Στην Ελλάδα κοστίζει 8 ευρώ το μπουκάλι.
Απορώ λοιπόν που τόσοι συνάνθρωποί μου έχουν τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση, υποβαλλόμενοι σε τόσο εξευτελιστική αναμονή και κυρίως την εκδίωξη, απλώς για να πουν ότι πήγαν στη διάσημη καφετέρια, που δεν τους πρόσφερε απολύτως τίποτε.
Για να μην ξεχνιόμαστε, οι καφετέριες αυτές δεν “απαγορεύουν” το φλερτ τυχαία και συμπτωματικά. Υφέρπει η κουτοπόνηρη σκέψη του ιδιοκτήτη ότι αν το αρσενικό μείνει αζευγάρωτο, θα το ξαναοδηγήσει στο καφέ η υπερβάλλουσα ενέργειά του. Αντίθετα, αν ζευγαρώσει, μπορεί να προτιμήσει και τη θαλπωρή του σπιτιού. Πρόκειται για χώρους που περιγράφουν τέλεια οι στίχοι:
“Τα τσιμέντα σου καινούρια
Με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
Μια γυαλάδα που στραβώνει
Και δε σ’ αφήνει χώρο να σταθείς
Και μόνο εγώ απ’ όλα εκεί μέσα
Σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
Εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
Ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις, https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=7PQLq_cgtTY”.
Αν αντίθετα ο ιδιοκτήτης του καφέ ή μπαρ θέλει να φτιάξει φλερτικό χώρο το κάνει για πλάκα, δημιουργώντας ζεστή κι ευχάριστη ατμόσφαιρα. Και σε βάθος χρόνου δε βγαίνει καθόλου χαμένος.
Αν σας φέρει ο δρόμος στη μικρή Άρτα και ψάχνετε για καλή μουσική, καθαρό ποτό και ζεστή ατμόσφαιρα, στον πεζόδρομο της οδού Μάτσου το Joker τα παρέχει αυτά απλόχερα.
ΥΓ 2. Στους Ευζώνους καθώς περιμέναμε για να έρθει το άλλο λεωφορείο, είχαμε το χρόνο να μας εξηγήσει ο οδηγός περισσότερα σχετικά με τις διαδοχικές διελεύσεις συνόρων και τα αντίστοιχα “χούγια” των συνοριοφυλάκων κάθε κράτους. Πχ στα ελληνοσκοπιανά σύνορα έλληνες και σκοπιανοί δεν χρειαζόταν να μας επιθεωρήσουν έναν – έναν. Αρκεί που τους δίνει ο οδηγός όλα τα διαβατήρια ή ταυτότητες μαζί. Στα σερβοσκοπιανά σύνορα δεν ισχύει αυτό, αλλά πρέπει ένας – ένας οι ταξιδιώτες να επιδείξουν διαβατήριο ή ταυτότητα, τα οποία βεβαίως σκανάρονται για να γνωρίζει κάθε κράτος ποιοι βρίσκονται στην επικράτειά του.
Χρόνο είχαμε μπόλικο. Σκέφτηκα λοιπόν την τεράστια διαφορά ανάμεσα σε εμάς που δίνουμε ένα σκασμό λεφτά ακόμη και στα κράτη από τα οποία μόνο διερχόμαστε και παρά ταύτα μας υποβάλλουν στη μικρή ή μεγαλύτερη ταλαιπωρία (πχ στην επιστροφή βρήκαμε κίνηση στα σερβοσκοπιανά σύνορα, οπότε περιμέναμε τη σειρά μας περίπου δυόμιση ώρες) και κυρίως ξέρουμε ότι αν παραβούμε στο παραμικρό τη σχετική νομοθεσία θα περάσουμε των παθών μας τον τάραχο (πχ αναλογιστείτε τι καλά που θα περάσετε αν λήξει το διαβατήριό σας ή σας το κλέψουν ενόσω βρίσκεστε στο εξωτερικό). Αντίθετα οι λαθρομετανάστες αρκεί να μας κάνουν την τιμή να εισέλθουν στη χώρα μας χωρίς διαβατήρια κι άλλες τέτοιες φιοριτούρες κι αμέσως τους πληρώνουμε χρυσάφι.
Δεν υπάρχει περίπτωση. Για κάποιους είναι πολύτιμοι. Για ποιους και με ποιο τρόπο; Τροφή για σκέψη.
Δείτε κι αυτό (Βίντεο στο TikTok με αλλοδαπό να ποζάρει με μαχαίρι στην Ακρόπολη!, https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/vinteo-sto-tiktok-me-allodapo-na-pozarei-me-maxairi-stin-akropoli/). Η Ασφάλεια, μετά από 48 ώρες ακόμα “διενεργεί προανάκριση”. Αν εσείς ανεμίζατε απειλητικά κανένα “σιδερικό” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πόση ώρα θα έκαναν για να σας “μαζέψουν”;
ΥΓ 3. Πριν ξεκινήσω πολλοί μου είπαν ότι η Βουδαπέστη είναι πανέμορφη λόγω της αρχιτεκτονικής των κτιρίων της και της υπέροχης θέας του Δούναβη.
Καμία, μα απολύτως καμία σχέση.
Τα κτίρια πράγματι είναι απίστευτα προσεγμένα. Απολύτως όλα στους ιδιαίτερους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς τους (https://thelifemaniacs.gr/%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CF%80%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF/). Κυρίως όλα απαστράπτουν από καθαριότητα. Κι αυτό το έργο συντήρησης είναι εξαιρετικά δύσκολο και πολυδάπανο σε μια πόλη που βρέχει και χιονίζει συχνά.
Κι ο Δούναβης είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακός λόγω του τεράστιου πλάτους του. Οπότε αντίστοιχα εντυπωσιακές είναι κι οι μεγαλοπρεπείς γέφυρές του.
Όμως ούτε τα ντουβάρια ούτε τα γιοφύρια φυτρώνουν από μόνα τους. Άνθρωποι τα χτίζουν, άνθρωποι τα συντηρούν.
Το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουγγαρία το διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι μόλις φτάσαμε στα σερβοοουγγρικά σύνορα.
Μπροστά μας υπήρχε μόνο ένα λεωφορείο. Χαρήκαμε, διότι νομίσαμε ότι θα τελειώναμε γρήγορα. Αμ δε.
Τους υποχρέωσαν όλους να πάρουν τις αποσκευές τους από το λεωφορείο και μ’ αυτές να περάσουν από τον συνοριακό και τελωνειακό έλεγχο. Αυτό στην αρχή μας φάνηκε παράλογο. Ο οδηγός μας εξήγησε ότι το λεωφορείο αυτό εκτελούσε δρομολόγιο “της γραμμής” μεταξύ σέρβικης και ουγγρικής πόλης. Η διαδικασία κράτησε τουλάχιστον ημίωρο, οπότε είχαμε χρόνο να απολαμβάνουμε το συνοριακό έλεγχο.
Ένας σέρβος με μεγάλο αγροτικό αυτοκίνητο (διπλάσιο από nissan ή toyota) είχε τη φαεινή ιδέα να επιχειρήσει να περάσει έχοντας κλεισμένη τελείως με μουσαμά την καρότσα του αυτοκινήτου του (και το σημείο πάνω από την οπίσθια πόρτα της καρότσας, όπου συνήθως ο μουσαμάς αφήνεται ανοιχτός).
Ας πρόσεχε.
Αμέσως σήμανε συναγερμός. Τον περικύυκλωσαν πάνω από 10 ούγγροι αστυνομικοί και του έκαναν το αυτοκίνητο φύλλο – φτερό. Δεν κοίταξαν απλώς στην καρότσα, ανοίγοντας τον μουσαμά. Δύο αστυνομικοί ανέβηκαν στην καρότσα. Ένας άλλος χώθηκε κάτω από το αυτοκίνητο και βγήκε απ’ την απέναντι πλευρά.
Ήταν η μόνη στιγμή της εκδρομής που λυπήθηκα. Όχι τον σέρβο βέβαια. Αυτός ας πρόσεχε, ώστε να προκαλεί φαινόμενο εμπιστοσύνης. Λυπήθηκα για τους νησιώτες συνέλληνες που τους παίρνουν τα σπίτια ή τα ξενοδοχεία οι τράπεζες κι αυτοί επιτρέπουν τα νησιά τους να “κολυμπάνε” στη βρώμα, τη δυσωδία και την εγκληματικότητα που μας φέρνουν πεσκέσι οι λαθρομετανάστες.
Το αγροτικό του σέρβου χωρούσε πάνω από 50 λαθρομετανάστες. Οι ούγγροι φαίνεται δεν έχουν λεφτά για πεταμένα επιδόματα.
Πέρασε η ώρα, ήρθε η σειρά μας. Εμάς δεν μας υποχρέωσαν σε τελωνειακό έλεγχο των αποσκευών μας.
Και πάλι δίκιο είχαν. Η Σερβία δεν ανήκει στην ΕΕ. Η Ουγγαρία ανήκει στην ΕΕ, έχοντας κρατήσει το δικό της νόμισμα, το φιορίνι. Υπάρχει δηλαδή αισθητή διαφορά στους τελωνειακούς δασμούς, άρα και κίνητρο για λαθρεμπόριο. Προφανώς δηλαδή κάποιοι από αυτούς που μετακινούνται καθημερινά από Σερβία προς Ουγγαρία επιδίδονται σε μικρολαθρεμπόριο “της βαλίτσας” (ποτά, τσιγάρα κλπ).
Ιδρώτας του ουγγρικού λαού είναι κι οι τελωνειακοί δασμοί. Τόσο απλά.
Κι αφού δεν πετάνε τα λεφτά τους σε επιδόματα προς λαθρομετανάστες περισσεύουν χρήματα όχι μόνο για την καταπληκτική συντήρηση των κτιρίων, αλλά και την τοποθέτηση λωρίδας με ταρτάν στις πλατείες για να αθλούνται με την άνεσή τους. Που να το πεις και να σε πιστέψουν; Λωρίδες με ταρτάν στις πλατείες. Εμείς που είμαστε αγαπησιάρηδες κι ανεχόμαστε λαθρομετανάστες κι αγαπολόγους δεν έχουμε ασθενοφόρα.
Η ομορφιά της Βουδαπέστης λοιπόν δεν είναι ούτε τα ντουβάρια ούτε τα γιοφύρια ούτε το ποτάμι. Η ομορφιά της ψυχής του λαού της, που απλούστατα σέβεται τον εαυτό του, αντανακλάται πάνω τους. Αυτή την αντανάκλαση άξιζε να τη δω, ακόμα κι αν τα έκανα “ποδαράτο” τα δυο χιλιάδες χιλιόμετρα που ήταν το πηγαινέλα.
ΥΓ 4. Η τράπεζα με χρέωνε με προμήθεια 7,75% κάθε συναλλαγής που έκανα χρησιμοποιώντας τη χρεωστική κάρτα. Ίδρωνε τόσο πολύ;
Πριν ξεκινήσω επισκέφθηκα κατάστημά της. Ο αρμόδιος υπάλληλος, στον οποίο με παρέπεμψαν, μου είπε ότι δε γνώριζε. Γι’ αυτό τηλεφώνησε μπροστά μου στα κεντρικά. Περιχαρής με διαβεβαίωσε ότι για τις συναλλαγές με την κάρτα και στη Σερβία και στην Ουγγαρία δεν υπάρχει η παραμικρή παραπανίσια χρέωση.
Δηλαδή ληστεία κι απάτη ταυτόχρονα.
Ο μόνος λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι ότι τα ανεχόμαστε.
ΥΓ. 5. Την τελευταία μέρα στη Βουδαπέστη έπεσα πάνω σε ένα γκρουπ τουριστριών από την Ουκρανία.
Πως να μην προσέξεις ένα τσούρμο 50 περίπου γυναικών, ασυνόδευτες τελείως από αρσενικό, όλες ανάμεσα 30 με 40 χρονών, εκτός από την ξεναγό που ήταν λίγο μεγαλύτερη, όλες “στην πένα”, όλες με βλέμμα που σημαίνει πως “ό,τι κινείται, πυροβολείται”;
Μάλιστα ήταν καταπληκτικά οργανωμένες. Ενώ εμείς δυσκολευόμασταν να ακούσουμε τον ξεναγό λόγω της πολυκοσμίας, αυτές είχαν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Η ξεναγός μιλούσε σε ανεπαίσθητο ασύρματο μικρόφωνο κι οι ταξιδιώτισσες άκουγαν με ασύρματες “ψείρες” που χρειάστηκε να παραμερίσουν τα μαλλιά τους για να μου δείξουν.
Δεν προλάβαμε να πούμε πολλά γιατί είχε έρθει η ώρα που εμείς θα φεύγαμε.
Πολύ τις εκτίμησα πάντως.
Παράτησαν τα ηλίθια αρσενικά τους που αρχικώς κατέστρεψαν τον ανδρισμό τους με την υπερκατανάλωση βότκας κι ύστερα πήραν από κοντά τον χιτλερίσκο (https://aristatsis.wordpress.com/2023/10/05/%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%bf%cf%83-%cf%83%ce%b2%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b1%cf%83/) που τους οδήγησε στον κρεατομηχανή για να πλουτίσει ο ίδιος ξεπουλώντας μπιρ παρά τη χώρα του σε αλλότρια συμφέροντα.
Αφού λοιπόν οι κυρίες, κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, έκριναν ότι δεν βγάζουν άκρη με τα ντουβάρια που ανέχονται τον χιτλερίσκο, βρήκαν τρόπο να βάλουν χέρι σε μέρος των χρημάτων που τα άλλα ντουβάρια, εμείς, στέλνουμε στη χώρα τους για να καταστρέφεται, και βολτάρουν ανά την Ευρώπη για ντόλτσε βίτα.
Εγώ τις θεωρώ σύγχρονες Λυσιστράτες (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7_(%CE%BA%CF%89%CE%BC%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1). Απλώς τερμάτισαν το κοντέρ απ’ την άλλη μεριά.
Βλέπετε οι Λυσιστράτες κατάλαβαν το προφανές, ότι δηλαδή η έκβαση του πολέμου έχει κριθεί προ πολλού, καθώς ο χιτλερίσκος πλέον στρατολογεί και άτομα με σύνδρομο Down (https://anazitiseis.gr/o-zelenski-stratologei-atoma-me-syndromo-down-stin-proti-grammi-o-polemos-echei-krithei-alla-oi-dytikoi-igetes-arnountai-na-valoun-ena-telos/, https://wordpress.com/post/oudensxolion.wordpress.com/6203).
Προσωπικά δε βλέπω απολύτως κανένα λόγο να αφήσουμε να παίρνουν τα λεφτά τους οι Ούγγροι.
Προτείνω λοιπόν, αφού: 1. αποδεχθούμε ότι είμαστε μια ρημαγμένη και πάμφτωχη χώρα, 2. διώξουμε απαξάπαντες τους λαθρομετανάστες που μας κοστίζουν πακτωλούς χρημάτων, ενώ τα μόνα που μας παρέχουν είναι εγκληματικότητα και μισαλλοδοξία, 3. σταματήσουμε να στέλνουμε από το υστέρημά μας στον χιτλερίσκο, 4. επανεξοπλίσουμε τα νησιά που ξαρματώσαμε με πρόσχημα τη βοήθεια στον χιτλερίσκο, διότι τα εποφθαλμιούν οι τούρκοι, οι οποίοι απλώς αφορμή ψάχνουν για να τα πάρουν, όπως πήραν τα κατεχόμενα της Κύπρου μόλις έφυγε όλως τυχαίως και συμπτωματικά η ελληνική μεραρχία, να θεσμοθετήσουμε ένα δωρεάν πλουσιοπάροχο γεύμα για τις σύγχρονες Λυσιστράτες.
Δυστυχώς είμαι τελείως άχρηστος στο χορό. Θα τις έσερνα σε ένα συρτάκι, να γυρίσουν σπίτια τους με ένα χαμόγελο απ’ το ένα αφτί μέχρι τ’ άλλο. Μιας και θα πρόκειται όμως για εθνική προσπάθεια, θα δω τι μπορώ να κάνω.
Σλάβα Ουκράινι λοιπόν.
ΥΓ 6: Στην Ουγγαρία μια μέση οικογένεια πληρώνει για το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος 10 ευρώ το μήνα κάνοντας τη διπλή σπατάλη απ’ αυτή που κάναμε εμείς πριν τα μνημόνια. Αν το παρακάνουν με τη σπατάλη ο μηνιαίος λογαριασμός δεν καταφέρνει να φτάσει στα 15 ευρώ. Διασταύρωσα την πληροφορία. Δεν σας τη μεταφέρω επειδή μου τη σφύριξε κανένα τσιράκι του Πούτιν.
Το ξενοδοχείο είδατε παραπάνω ότι έκανε πάμπολλες φτηνιάρικες επιλογές. Παρά ταύτα ήταν φούρνος. Οι περισσότεροι ανοίγαμε το παράθυρο του δωματίου μας για κανένα τεταρτάκι για να κρυώσει.
Βλέπετε οι Ούγγροι δεν είδαν το ουκρανικό ζήτημα με τους παραμορφωτικούς φακούς οποιασδήποτε ιδεολογικής βλακείας που τους σέρβιραν οι καλοθελητές. Κοίταξαν το συμφέρον τους.
Η πανάρχαιη γνώση λέει ότι κανείς δε μπορεί να αγαπήσει οποιονδήποτε ή ο,τιδήποτε άλλο πριν αγαπήσει τον εαυτό του.
ΥΓ 7. Τα ίδια και στη Σερβία. Σταματήσαμε σε ένα πανάθλιο κατάστημα της εθνικής οδού. Ευλόγως πήγαμε στην τουαλέτα. Ο σέρβος μας έκαψε τα χέρια με το ζεστό νερό που άφηνε να ρέει άφθονο. Δεν υπήρχε δυνατότητα να το ρυθμίσουμε στην επιθυμητή θερμοκρασία.
Αντίθετα δυο βδομάδες νωρίτερα είχα πάει στην τουριστική Ελάτη Τρικάλων με τον ορειβατικό σύλλογο Χαλκίδας. Είχα ακούσει δύο ευκατάστατες κυρίες, μία συνάδελφο και μια μηχανικό να “πανηγυρίζουν” επειδή το ξενοδοχείο είχε άφθονο ζεστό νερό. Ρώτησα που “έμπλεξαν”. Μου είπαν. Δεν το ανακοινώνω δημοσίως, διότι ένας κακός επαγγελματίας δε μπορεί να πάρει “στο λαιμό του” όλους τους γείτονές του. Κυρίως όμως σκεφτείτε τη διαφορά των εξόδων που έχει ο έλληνας ξενοδόχος με τον ανταγωνιστή του σέρβο.
Υπό το φως αυτών των δεδομένων ξαναδείτε το άρθρο μου “η φραγκάτη πλευρά της ιστορίας” (https://aristatsis.wordpress.com/2022/07/18/%ce%b7-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%ac%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%82/). Εκεί σας τα έγραφα απέξω απέξω.
Τώρα μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα ότι οι αλλαξοκλιματάκηδες θησαυρίζουν απ’ τη φτωχοποίησή μας (https://aristatsis.wordpress.com/2022/12/03/%cf%85%cf%80%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%b5%ce%bb-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1/, https://aristatsis.wordpress.com/2022/12/03/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7/, https://aristatsis.wordpress.com/2023/10/13/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%83/).
Τα ίδια βεβαίως και οι Σλαβαουκραΐνηδες. Κι έτσι φτάσαμε η ΔΕΗ του υπερταμείου να αγοράζει μέχρι και τον Κωτσόβολο (https://www.kathimerini.gr/economy/562708192/giati-i-dei-agorase-tin-kotsovolos-to-deal-ton-200-ekat-eyro/, https://www.dei.gr/el/dei-omilos/grafeio-typou/deltia-typou/prosfata/deltia-typou-2022/iounios-2022/exagora-dei-tis-eterias-carge/, https://www.dei.gr/el/dei-omilos/grafeio-typou/deltia-typou/prosfata/deltia-typou-2019/jul-2019/oloklhrothhke-h-exagora-apo-th-deh-tou-45-aiolikon-parkon-ischuos-69-7-mw-ths-volterra-sthn-aitoloaka/, https://energypress.gr/news/dei-sto-15-dis-ektoxeyei-ta-ebitda-i-exagora-tis-enel-roymanias, https://www.dei.gr/el/dei-omilos/ependytikes-sxeseis/anakoinoseis/xrimatistiriakes-anakoinoseis/xrimatistiriakes-anakoinwseis-2018/eksagora-apo-ti-dei-tis-eds-sti-fyrom/). Σιγά μην ήταν βλάκες να αφήσουν τα υπερκέρδη τους να τα φορολογήσει το κράτος όπως μας παραμύθιαζαν τα φερέφωνά τους Μητσοτάκης και Τσίπρας. Δηλαδή σε πιο απλά ελληνικά τα υπερκέρδη που μας λήστεψαν και δήθεν θα φορολογούνταν μετατράπηκαν σε περιουσία.
Κι ο καημένος ο Καϋμενάκης της Volton έχει χάσει το λογαριασμό της περιουσίας που απέκτησε τα τελευταία δύο χρόνια (https://www.sofokleousin.gr/ti-den-eksagorazei-o-omilos-mpakou-kaymenaki-eksarxou, https://www.iefimerida.gr/oikonomia/intrakat-ton-mpakoy-kaymenakoy-exarhoy-exagorazei-tin-aktor, https://www.kathimerini.gr/economy/business/561967579/action-24-anakoinothike-i-exagora-apo-mpako-kaymenaki/, https://protiekdosi.news/%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-iefimerida-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1/). Αν συνεχίσει ο ελληνικός λιγνίτης να πουλιέται μπιρ παρά στους σκοπιανούς επειδή εμάς μας βρωμάει, βλέπω τον Αστέρα Τρίπολης (https://www.gazzetta.gr/plus/2131680/oi-idioktites-toy-astera-tripolis-mpakos-kai-kaymenakis-ependyoyn-stin-intrakat) να έχει τις Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα για κολατσιό. Μόνο που δε μας ρώτησαν αν θέλουμε να είμαστε χορηγοί στις επενδύσεις τους.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως αν αγοράζαμε το φυσικό αέριο σε τιμές Ουγγαρίας ή Σερβίας, δε θα μπορούσε να στηθεί το κόλπο του καρτέλ του ρεύματος.
Οπότε ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί Σλάβα Ουκράινι. Στοιχίζει κάτι παραπάνω, αλλά είναι εξόχως διδακτικό.
ΥΓ 8. Ακριβώς για τον ίδιο λόγο ο σέρβος ταξιτζής της Νις έρχεται κάθε χρόνο στη χώρα μας μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, που βρίσκονται στην εφηβεία.
Το καλοκαίρι που μας έρχεται θα μαζεύει σφουγγάρια στην Κάλυμνο. Έχει κλείσει για 11 μέρες.
Ας συγκρίνουμε τιμές. Για μια μικρή διαδρομή του έδωσα πεντάευρο, ρωτώντας τον αν είναι αρκετό. Μου απάντησε, “ε, που πας;” και μου έδωσε ρέστα 150 δηνάρια, δηλαδή περίπου 1,30 ευρώ (https://wise.com/gr/currency-converter/rsd-to-eur-rate). Τα κράτησα για σουβενίρ.
Στην πιάτσα περίμεναν άλλα 15 ταξί.
Οι αρτινοί ταξιτζήδες έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τη δυνατότητα για δεκαήμερες πολυτελείς διακοπές στο εξωτερικό κάθε χρόνο. Το ξέρω προσωπικά.
Η Νις είναι πολύ μεγαλύτερη από την Άρτα (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CF%82_(%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%B1). Γιαννιώτες, πατρινοί, λαρισαίοι ταξιτζήδες έχουν αυτή τη δυνατότητα; Ρωτήστε τους κι ό,τι σας πούνε. Εγώ λέω να ρωτήσω τους κοζανίτες που στέλνουν το μαύρο χρυσό τους για να ζεσταίνονται οι σκοπιανοί.
Σλάβα Ουκράινι λοιπόν.
ΥΓ 9. Αφού γύρισα, είδα στο ίντερνετ ότι υπάρχουν ταραχές στη Σερβία. Διαμαρτύρεται η αντιπολίτευση ότι “στήθηκαν” οι πρόσφατες εκλογές, οπότε προβαίνει σε εκτεταμένες διαδηλώσεις (https://karditsastakra.com/2023/12/31/%ce%ba%ce%b1%ce%b6%ce%b1%ce%bd%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b2%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bf%ce%b3%ce%ba%cf%8e%ce%b4%ce%b7%cf%82/).
Παραδόξως εγώ δε διαπίστωσα απολύτως τίποτα.
Η εμπειρία μου στο Βελιγράδι δεν “πιάνεται”. Μια βόλτα της μισής ώρας το βράδυ δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Μετά πήγαμε για ποτό και μιλούσαμε οι έλληνες ταξιδιώτες μεταξύ μας. Την επόμενη μέρα, αφού δεν είχαμε ξεναγό, περιηγηθήκαμε και μιλούσαμε μεταξύ μας.
Αλλά μια στιγμή. Τη Νις την έζησα ένα ολόκληρο απόγευμα. Αν η ατμόσφαιρα “μύριζε μπαρούτι”, δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να μην το αντιληφθώ.
Οι σέρβοι της Νις λοιπόν, ως πονηροί παλαιοημερολογίτες που είναι, γιορτάζουν ουσιαστικά δυο φορές την όλη περίοδο των Χριστουγέννων. Βόλταραν, φλέρταραν, ψώνιζαν, έτρωγαν, έπιναν, χόρευαν και τραγουδούσαν σα να μη τρέχει “κάστανο”.
Σε περίπτωση πολιτικών ταραχών ευλόγως οι νοικοκυραίοι “αδειάζουν” τα σούπερ μάρκετ. Στη Νις “επένδυσα” τα λεφτά που μου περίσσεψαν σε κρασιά. Δε βρήκα κάβα (είχε αλλά έπεσα πάνω της αργότερα, το βράδυ), οπότε πήγα σε σούπερ μάρκετ. Στην Άρτα περισσότερη κίνηση είχαν τα σούπερ μάρκετ.
Δεν επεκτείνομαι. Κρατήστε το ερώτημα τι συμβαίνει πραγματικά και επί της ουσίας στη γείτονα Σερβία ως τροφή για σκέψη.
Λέτε να δούμε σύντομα και σέρβες να περιδιαβαίνουν ασυνόδευτες με λεωφορεία σαν τις ουκρανές;
Στην περίπτωση αυτή θα μαλλιοτραβηχτούν σαν την ξυλόκοτα την Αλέξις με την άλλη τη χαμένη την ξανθιά στη δυναστεία (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_(%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC), https://www.protothema.gr/gala/article/1015398/tzoan-kolins-gia-pada-alexis/, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%88%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%82). Να κάτι τέτοια λέω και προδίνω την ηλικία μου…
Για χορό δεν κάνω, αλλά αν μαλλιοτραβηχτούν σέρβες με ουκρανές, θα επέμβω ειρηνευτικά…
ΥΓ. 10. Μια βοήθεια:
Αν επισκεφθείτε τη Σερβία, κάτι που σας προτείνω ολόψυχα, αν βεβαίως η Σερβία παραμείνει ελεύθερη, και πείτε όπου και όπως πρέπει τη λέξη Ομπράντοβιτς, θα σας ανοιχτούν και πόρτες και καρδιές.
Χρειάζεται βέβαια προσοχή. Η αντιπαλότητα μεταξύ Παρτιζάν και Ερυθρού Αστέρα είναι κάτι σαν το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός. Και βεβαίως υπάρχουν και στη Σερβία ανεγκέφαλα μαλακιστήρια που ανοίγουν τα κεφάλια τους για το δίχως τίποτα.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Ζοτς (“αυτός που σκίζει το διχτάκι”, https://www.amna.gr/sport/article/259073/) πριν γίνει μεγάλος και τρανός έκανε δυο φορές φυλακή (https://www.sport24.gr/basket/omprantovits-oi-okto-mines-sti-fylaki-me-ekanan-pio-dynato.8853325.html). Ήταν το αναγκαίο σχολείο αλητείας για να μην τον “φάνε λάχανο” στην επαγγελματική διαδρομή του.
ΥΓ 11. Έτσι για την εμπειρία στη Βουδαπέστη πέρασα και από τούρκικο εστιατόριο. Κάτι σαν γυράδικο.
Ο υπάλληλος του ταμείου με ρώτησε αν θα πιω κάτι. Άνετος τουρίστας εγώ απάντησα κρασί. Με κοίταξε λες και του σκότωσα τη μάνα και τον πατέρα. Μου απάντησε ότι το κατάστημα δε διαθέτει κρασί. Αμέσως κατάλαβα. Του πρόσβαλα την πίστη.
Δεν είπα τίποτα. Πλήρωσα κι έφαγα το φαγητό.
Έφυγα σοφότερος. Τώρα ξέρω ότι πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός με την πίστη των άλλων ανθρώπων, διότι αυτοί μπορεί να μην είναι τόσο ανεκτικοί όσο εγώ.
ΥΓ 12. Την τελευταία μέρα στη Βουδαπέστη είχα αποφασίσει ότι θα έτρωγα γκούλας (https://www.gastronomos.gr/syntagh/oyggareziko-gkoylas-goulash/180858/).
Λίγο που δε μου αρέσουν οι σούπες, λίγο που βρέθηκε στο δρόμο μου ένα ουκρανικό εστιατόριο, το γκούλας έμεινε για την επόμενη φορά.
Καταπληκτικός επαγγελματίας ο ουκρανός, πολύ καλές οι γεύσεις, καλές οι τιμές, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας.
Στο εστιατόριο έτρωγαν πέντε κινέζοι. Νέα παιδιά, περίπου 25 χρονών. Τους πρόσεξα γιατί δύο γύρισαν μαζί από την τουαλέτα. Μου έκανε τεράστια εντύπωση γιατί σε όλο το δυτικό πολιτισμό οι γυναίκες πάνε μαζί στην τουαλέτα. Ποτέ οι άντρες. Στην Ινδία τέτοιο πράγμα δεν είχα δει.
Έστρεψα λοιπόν πάνω τους την προσοχή μου. Έτυχε να κάθομαι πίσω τους, οπότε παρατηρούσα άνετα χωρίς να γίνομαι ενοχλητικός.
Αφού λοιπόν επέστρεψαν οι κινέζοι από την τουαλέτα, ακολούθησαν το παγκόσμιο πλέον έθιμο να αδιαφορούν τελείως για την παρέα τους και να ασχολούνται με το υπερσύγχρονο κινητό τους.
Διάβαζαν χαζά κόμικς. Έμεινα άναυδος. Νέα παιδιά 25 χρονών.
Διάβαζα κι εγώ Μίκυ Μάους, αλλά στο δημοτικό.
Απ’ όταν πήγα στο γυμνάσιο κι εγώ κι οι συμμαθητές μου διαβάζαμε άλλα “αναγνώσματα”, αλλά το θεωρώ φυσιολογικότατο, καθώς ήμασταν παιδιά πάνω στον καιρό μας, κάτι σα μέλισσες που τους έσπαγαν τη μύτη τα λουλούδια και νέκταρ δεν τους έδιναν. Ε, τι θα κάναμε κι εμείς; Μη βλέπετε που τώρα “γίνηκε η θάλασσα γιαούρτι”.
Οπότε πρόσεξα τους κινέζους ακόμη περισσότερο.
Η απόλυτη βλακεία. Μπροστά τους ο Γιώργος Παπανδρέου είναι σπιρτόζος καθηγητής πυρηνικής φυσικής στο Χάρβαρντ με το χιούμορ του Χατζηχρήστου και την αποτελεσματικότητα του Γιάννη Ιωαννίδη.
Παρά την τεράστια βλακεία τους, παρατήρησα ότι σκορπούσαν τα χρήματα πολύ πιο άνετα από εμάς.
Πως γινόταν λοιπόν κι οι πανίβλακες είχαν λεφτά για πέταμα; Τροφή για σκέψη.
ΥΓ 13. Έπιασε παγωνιά στη Σουηδία και τουρτουρίζει η Γκρέτα μας (“Η πιο κρύα νύχτα στη Σουηδία τα τελευταία 25 χρόνια: -43,6 βαθμοί”, https://korakas-news.gr/2024/01/i-pio-krya-nychta-sti-soyidia-ta-teleytaia-25-chronia-436-vathmoi.html, https://gr.euronews.com/2024/01/03/sweden-arnitiko-rekor-kriou-xionothiella-sti-dania, https://prevezaposto.gr/%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CF%8D/, https://kosmodromio.gr/2024/01/04/souhdia-panw-apo-1-000-amaksia-pagideumena/, https://www.flash.gr/chaos-sti-soyidia-i-chionoptosi-afinei-1-000-ochimata-pagideymena-stoys-43-5-o-ydrargyros-912580). Τόσο καιρό μας φύλαγε το κορίτσι απ’ την υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω της κλιματικής αλλαγής. Τώρα που πήρε και κρυώνει, θα την αφήσουμε έτσι; Θα ‘ταν αχαριστία. Εγώ δεν πάω, τα ξόδεψα τα λεφτά στη Βουδαπέστη. Εσείς μαζεύετε για τη ΔΕΗ.
Λέω να στείλουμε την πριγκιπέσα μας (https://mao.gr/damanaki/, https://www.logiastarata.gr/2016/07/2-21.html, https://www.newsbreak.gr/parapolitika/530249/apo-to-edo-polytechneio-sto-edo-monte-karlo-i-maria-damanaki/), τη Μαρία Δαμανάκη (https://choratouaxoritou.gr/?p=315661&cn-reloaded=1, https://katohika.gr/ellada/m-damanaki-theloume-pagkosmia-diakyvernisi-na-einai-kala-o-bill-gates/).
Έτσι και βρουν καμιά ντουντούκα πρόχειρη οι κοπέλες κι αρχίσουν τα “εδώ κλιματεχνείο, εδώ κλιματεχνείο”, θα γένει κριτσιπέταλος (βαβούρα /φασαρία/ αναμπουμπούλα στα αρτινά, https://slang.fandom.com/el/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82).
Αν το πουν καλά το τραγούδι λέω να τους πάρουμε από μια τοστιέρα (https://aristatsis.wordpress.com/2023/10/13/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%83/) απ’ αυτές που δεν τις μαλάζει (αγγίζει στα αρτινά) κανένας (“νεκροταφεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων: Κανείς δεν θέλει να αγοράσει τα μεταχειρισμένα”, https://korakas-news.gr/2024/01/nekrotafeia-ilektrikon-aytokiniton-kaneis-den-thelei-na-agorasei-ta-metacheirismena.html)
ΥΓ 14. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο (https://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%93%CE%99%CE%91-%CE%A0%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%97-%CE%A6%CE%9F%CE%A1%CE%91-%CE%91%CE%93%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%99%CE%A7%CE%95%CE%99%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-%CE%A6%CE%A9/).
Δεν ξέρω αν ευσταθούν οι πληροφορίες του. Αυτό που κρατώ είναι η καρμική αναλογία. Κατά το δημοσίευμα ο Σόιμπλε σακάτεψε κόσμο και ντουνιά. Με τα μάτια μου τον είδα σακάτη (https://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%83%CF%8C%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CF%80/).
ΥΓ 15. Ας προσέχω κι εγώ λοιπόν το κάρμα μου.
Σας είπα πιο πάνω ότι έφαγα δύο τεράστιες πάστες στη Νις. Η πλήρης αλήθεια είναι ότι πολύ καιρό τώρα είμαι τσακωμένος με την κυρία ζάχαρη. Στη Νις ένιωσα ότι με “έπαιρνε” να την κάνω την “αλητεία”.
Όσοι είστε διαβητικοί ή προδιαβητικοί καλά θα κάνετε να είστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί και με τη ζάχαρη και με τα άλλα σάκχαρα.
Χειρότερη απ’ όλα τα σάκχαρα είναι η ισογλυκόζη, αυτό που οι αμερικάνοι το λένε high fructose corn syrup (https://en.wikipedia.org/wiki/High-fructose_corn_syrup).
Με ισογλυκόζη νοθεύει το μέλι το “γλυκό τρίγωνο” του Παλαμά Καρδίτσας. Είναι τα γνωστά πλαστικά τρίκιλα που διακινούν πλανόδιοι πλασιέ (https://www.orinimelissa.com/2015/11/blog-post_68.html).
Το κύκλωμα είχε τσακίσει ο παλιός πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας (ΟΜΣΕ), Γεράσιμος Κράγιας.
Ο Κράγιας δυσκολευόταν να περπατήσει. Του είχε φάει την ψυχή η απώλεια του γιου του, ο οποίος, πυροσβέστης ων, είχε καεί ζωντανός σε πυρκαγιά.
Ο λαρισαίος Κράγιας μαζί με άλλους θεσσαλούς μελισσοκόμους έστηναν μπλόκα στα φανάρια της Θεσσαλίας και καλούσαν την αστυνομία για να πάρει δείγμα του “μελιού” που θα στελνόταν στο χημείο για να διαπιστωθεί η νοθεία με την ισογλυκόζη. Αναγκαστικά τον καλούσαν ως μάρτυρα στο δικαστήριο.
Ο Κράγιας λοιπόν που περπατούσε υποβασταζόμενος με απίστευτη στοχοπροσήλωση το τσάκισε το κύκλωμα.
Τον διαδέχθηκε ο βολιώτης Βασίλης Ντούρας κι ακολούθως ο γιαννιώτης Τάσος Ποντίκης. Ούτε μια επιστολή δεν καταδέχτηκαν να στείλουν.
Ευλόγως το κύκλωμα ξαναθέριεψε. Είναι αρκετά τα λεφτά που διακυβεύονται.
Βεβαίως ισογλυκόζη δεν υπάρχει μόνο στα πλαστικά τρίκιλα δοχεία “μελιού”. Σας τη δίνουν και με πάμπολλα άλλα προϊόντα.
Αν δυσκολευτείτε να την εντοπίσετε, ρωτήστε τον Ζοτς τι έμαθε στη φυλακή. Ίσως η πληροφορία αυτή σας φανεί χρήσιμη.
Τα μέλια που κυκλοφορούν στα σούπερ μάρκετ νοθεύονται με άλλο τρόπο. Τον αποτύπωσε καταπληκτικά ο πολιτογραφημένος αρτινός Στράτος Σαραντουλάκης (https://www.news247.gr/oikonomia/o-polemos-tou-meliou-pos-egine-vasilias-i-germania-ti-kanei-i-ellada/, https://www.ot.gr/2023/05/16/agro/ekriksi-notheias-kai-ellinopoiiseon-sto-meli/).
Βασική πύλη εισόδου του κινέζικου “μελιού” στην ευρωπαϊκή ένωση είναι η διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι Ουκρανία.
Σλάβα Ουκράινι (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%8C%CE%BE%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1!, «Δόξα στην Ουκρανία!» (ουκρανικά: Слава Україні!) είναι ουκρανικός εθνικιστικός χαιρετισμός, που από το 2018 έγινε ο επίσημος χαιρετισμός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Συχνά συνοδεύεται από την απάντηση «Δόξα στους ήρωες!» (ουκρανικά: Героям слава!).
Για πολλά χρόνια το σύνθημα θεωρούνταν ντροπή να εκφωνηθεί, καθώς είχε συνδεθεί άρρηκτα με τους Ουκρανούς συνεργάτες της Ναζιστικής Γερμανίας (Στεπάν Μπαντέρα)).
Δηλαδή πιο απλά το “Χάιλ Χίτλερ” στα ουκρανικά.
Ο Άρης Τάτσης είναι δικηγόρος Άρτας (https://aristatsis.wordpress.com/). Ειδικεύεται σε διαζύγια, τροχαία ατυχήματα και πτωχευτικό νόμο.